VELP - Theo Kooijmans, exfractievoorzitter van Leefbaar Rheden, overweegt een terugkeer in de Rhedense politiek met ‘een goede lokale partij’.
„Ik schrik alleen terug als ik kijk naar de hoeveelheid werk die dan weer op mij afkomt. Maar de politiek trekt.”
Kooijmans wil mensen om zich heen verzamelen die een, zoals hij het formuleert, ‘constructieve bijdrage kunnen leveren aan de plaatselijke politiek’. „Niet een partij die zoals Gemeentebelangen voor de verkiezingen overal tegen was. En die nu als coalitiepartij een draai van 180 graden heeft gemaakt en bijna overal voor stemt”, zegt Kooijmans. Daarom wil hij zich ook niet bij deze partij aansluiten.
Zijn plannen bevinden zich in een prematuur stadium. Binnen een jaar wil hij duidelijkheid. „Of ik sluit me aan bij een bestaande partij – ik zou op dit moment niet weten welke – of ik begin een eigen partij waarin ik niet meer alles zelf wil doen. Ik moet mensen hebben die mij dingen uit handen kunnen nemen.”
Kooijmans heeft een vluchtig gesprek gehad met Jaap Uijthof, de vroegere fractievoorzitter van D66 in de Rhedense gemeenteraad. „Binnenkort neem ik contact met hem op.” Ook sluit Kooijmans niet uit dat hij Wim Pieper uitnodigt voor een gesprek. „Met hen zou ik iets kunnen gaan opbouwen.” Maar ten aanzien van Pieper, oud-wethouder en ex-fractievoorzitter van Gemeentebelangen, houdt Kooijmans enkele slagen om de arm. „Ik zal Wim in toom moeten houden.”
Over een naam voor een partij heeft Kooijmans al nagedacht. „Iets in de sfeer van Lokale Democratie of Democratisch Belang. Ik wil geen naam met Rheden erin, mocht de gemeente ooit fuseren met Rozendaal en/of Brummen dan moet je de naam weer veranderen.”
Kooijmans ziet zich zichzelf niet zo gauw aansluiting zoeken bij een bestaande, landelijke partij. „Ik voel er niets voor mij door een mededeling van bovenaf in een strak keurslijf te laten dwingen.”
donderdag 28 december 2006
Ik genoot van de gevechten in de raad (Artikel De Gelderlander - 28 dec-2006)
Theo Kooijmans wandelt tegenwoordig gewoon als burger door Velp. 'Dankzij onze wijkwandelingen bleven we met beide voeten op de grond staan.' Foto: Marc Pluim Door BERRIE VAN HELDEN
Donderdag, 28 december 2006 - VELP -
Hartverwarmende reacties kreeg hij na de verkiezingsnederlaag. „Wij konden de kiezer er blijkbaar niet van doordringen dat wij als leefbare partij een eigen geluid hadden, dat haaks stond op andere leefbare partijen”
Hij heeft geen voet meer in het gemeentehuis gezet nadat hij door dramatisch verlopen verkiezingen totaal onverwacht afscheid moest nemen als raadslid. „De uitslag is als een mokerslag aangekomen“, zegt Theo Kooijmans, oud-fractievoorzitter van de partij Leefbaar Rheden, die in het niets lijkt te zijn opgelost.
„Hij kon het niet vatten“, vult zijn echtgenote aan. „Theo had absoluut niet verwacht dat hij met Leefbaar Rheden compleet uit de gemeenteraad zou worden geknikkerd.“
Kooijmans knikt. „Daarom heb ik nu eerst afstand van de politiek genomen. Maar een terugkeer sluit ik niet uit, het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Daar vind ik de politiek ook te leuk voor. Vier jaar lang heb ik een fantastische tijd gehad. Ik heb ook het gevoel dat ik echt iets heb kunnen toevoegen aan het functioneren van de raad. Je wordt betrokken bij problemen waarmee je in het dagelijks leven niet of nauwelijks te maken hebt en het verbreedt je blik. Bovendien is ijdelheid mij niet vreemd. De aandacht die ik kreeg, vond ik niet vervelend en het is leuk als er naar je wordt geluisterd.“
De contacten met de burgers en de raadsvergaderingen mist hij. „Absoluut. Ik genoot van de gevechten in de raad. Ik stak mijn mening nooit onder stoelen of banken en dat leverde ook weleens aanvaringen op. Die horen erbij. Wel trad ik iedereen met respect tegemoet. Ook al waren er in mijn ogen raadsleden bij die de kantjes ervan af liepen.“
Kooijmans deed dat zeker niet. Samen met fractiegenoot Henk Hagen (‘Sinds de laatste raadsvergadering hebben wij geen contact meer gehad’) wandelde hij één keer per maand door een wijk in de gemeente Rheden. „Zeker dertig wandelingen hebben wij gemaakt. Zo kwamen we er achter wat er echt in een wijk speelt en wat mensen bezighoudt. Je praat over onbenullige, maar ook serieuze zaken. Het ging over struiken die niet werden kort gehouden, over hondenpoep maar ook over buurtoverlast. Deze gesprekken zorgden ervoor dat je als raadslid met je beide voeten op de grond bleef staan. Ik was bang dat je als politicus te veel vanuit een ivoren toren beslissingen zou nemen zonder te weten hoe de bevolking daar over zou denken. Die wandelingen waren wat dat betreft zeer waardevol.“
Kooijmans ontmoette zo tientallen Rhedenaren voor wie hij ook in de bres sprong tijdens een raadsvergadering. Waar waren die mensen op de dag van de verkiezingen? „Natuurlijk is het teleurstellend dat onze inspanningen niet zijn gehonoreerd. Ik denk dat ik per week tenminste dertig uur in het raadswerk stak. Elke avond en elk weekeinde was het raak. Dan is de uitslag een regelrechte deceptie.“
Kooijmans wijt dit deels aan het kortetermijngeheugen van de mensen. „Procentueel gezien hebben wij veel stemmen hebben gekregen uit de buurt waar wij vlak voor de verkiezingen nog folders hebben rondgebracht. Wij hadden in tegenstelling tot andere partijen helaas geen budget voor een grote propagandacampagne.“
Hij heeft geen voet meer in het gemeentehuis gezet nadat hij door dramatisch verlopen verkiezingen totaal onverwacht afscheid moest nemen als raadslid. „De uitslag is als een mokerslag aangekomen“, zegt Theo Kooijmans, oud-fractievoorzitter van de partij Leefbaar Rheden, die in het niets lijkt te zijn opgelost.
„Hij kon het niet vatten“, vult zijn echtgenote aan. „Theo had absoluut niet verwacht dat hij met Leefbaar Rheden compleet uit de gemeenteraad zou worden geknikkerd.“
Kooijmans knikt. „Daarom heb ik nu eerst afstand van de politiek genomen. Maar een terugkeer sluit ik niet uit, het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Daar vind ik de politiek ook te leuk voor. Vier jaar lang heb ik een fantastische tijd gehad. Ik heb ook het gevoel dat ik echt iets heb kunnen toevoegen aan het functioneren van de raad. Je wordt betrokken bij problemen waarmee je in het dagelijks leven niet of nauwelijks te maken hebt en het verbreedt je blik. Bovendien is ijdelheid mij niet vreemd. De aandacht die ik kreeg, vond ik niet vervelend en het is leuk als er naar je wordt geluisterd.“
De contacten met de burgers en de raadsvergaderingen mist hij. „Absoluut. Ik genoot van de gevechten in de raad. Ik stak mijn mening nooit onder stoelen of banken en dat leverde ook weleens aanvaringen op. Die horen erbij. Wel trad ik iedereen met respect tegemoet. Ook al waren er in mijn ogen raadsleden bij die de kantjes ervan af liepen.“
Kooijmans deed dat zeker niet. Samen met fractiegenoot Henk Hagen (‘Sinds de laatste raadsvergadering hebben wij geen contact meer gehad’) wandelde hij één keer per maand door een wijk in de gemeente Rheden. „Zeker dertig wandelingen hebben wij gemaakt. Zo kwamen we er achter wat er echt in een wijk speelt en wat mensen bezighoudt. Je praat over onbenullige, maar ook serieuze zaken. Het ging over struiken die niet werden kort gehouden, over hondenpoep maar ook over buurtoverlast. Deze gesprekken zorgden ervoor dat je als raadslid met je beide voeten op de grond bleef staan. Ik was bang dat je als politicus te veel vanuit een ivoren toren beslissingen zou nemen zonder te weten hoe de bevolking daar over zou denken. Die wandelingen waren wat dat betreft zeer waardevol.“
Kooijmans ontmoette zo tientallen Rhedenaren voor wie hij ook in de bres sprong tijdens een raadsvergadering. Waar waren die mensen op de dag van de verkiezingen? „Natuurlijk is het teleurstellend dat onze inspanningen niet zijn gehonoreerd. Ik denk dat ik per week tenminste dertig uur in het raadswerk stak. Elke avond en elk weekeinde was het raak. Dan is de uitslag een regelrechte deceptie.“
Kooijmans wijt dit deels aan het kortetermijngeheugen van de mensen. „Procentueel gezien hebben wij veel stemmen hebben gekregen uit de buurt waar wij vlak voor de verkiezingen nog folders hebben rondgebracht. Wij hadden in tegenstelling tot andere partijen helaas geen budget voor een grote propagandacampagne.“
dinsdag 14 november 2006
Kiezersbedrog door SP en Gemeentebelangen
Door THEO KOOIJMANS
Met verbijstering heb ik het afgelopen jaar de schertsvertoning van het gemeentebestuur rond Hart van Dieren gevolgd.
De leugens, het gedraai en gemarchandeer van dit college van B&W en de coalitiepartijen SP, PvdA en Gemeentebelangen hebben het vertrouwen van veel burgers in de politiek effectief vernietigd.
In de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen hebben de SP en Gemeentebelangen zich sterk geprofileerd op het onderwerp Hart van Dieren.
De SP beloofde alleen gemeenschapsgeld in te zetten wanneer alle voorhanden zijnde alternatieven terdege onderzocht zouden worden. Ook moest er voldoende draagvlak onder de Dierense bevolking zijn. In alle andere gevallen was er volgens deze partij sprake van kapitaalvernietiging. De SP vond ook dat Hart van Dieren alleen een oplossing voor de verkeersstagnatie biedt wanneer voorzien wordt in drie ongelijkvloerse kruisingen met de spoorlijn.
Gemeentebelangen had ook prachtige kreten. Zij zou de acht-min-variant ter discussie stellen en zich sterk maken voor de belangenverenigingen. De zorgen van de Dierense bevolking waren immers ook de zorgen van Gemeentebelangen. De spoorbaan moest volledig ondertunneld worden en er zou een referendum over Hart van Dieren komen. Bovendien wilde deze partij dat besluiten over grote plannen of projecten (bijvoorbeeld Hart van Dieren) in de gemeenteraad alleen met een tweederde meerderheid konden worden genomen.
Op grond van deze mooie woorden hebben de belangenverenigingen nadrukkelijk hun steun aan zowel SP als Gemeentebelangen uitgesproken en hebben veel kiezers op een van deze partijen gestemd. Zij zijn van een koude kermis thuisgekomen.
Mede dankzij deze stemmen kwamen zowel de SP als Gemeentebelangen samen met de PvdA in het college van B&W van de gemeente Rheden terecht.
Van Rikus Brader en de SP hebben we vervolgens nooit meer iets over Hart van Dieren vernomen.
Willem Pieper mocht van de PvdA en de SP de kastanjes uit het Dierense vuur gaan halen. Hij werd naar voren geschoven als verkoper van de acht-min variant.
Er werd een duur meepraattraject opgestart. De acht-min variant die van SP en Gemeente-belangen voorafgaand aan de verkiezingen nog van tafel moest werd nu tot uitgangspunt van de discussies verklaard.
We kennen het gevolg. De Dierenaren mochten ideeën aandragen die vervolgens een voor een werden afgeschoten. Het resultaat is dat de belangenverenigingen en andere goedwillende burgers gedesillusioneerd afhaakten en nu met de rug naar het gemeentebestuur staan.
Willem Pieper neemt de consequenties van deze mislukking niet. In plaats van de eer aan zichzelf te houden en op te stappen komt hij op 60-jarige leeftijd opeens tot het besef dat hij het niet iedereen naar de zin kan maken.
Zwikker (de fractievoorzitter van Gemeentebelangen) doet er nog een schepje bovenop. Hij liegt glashard dat zijn partij vorig jaar als enige tegen de plannen van Hart van Dieren heeft gestemd.
Wat is er over van alle mooie frases? Wat is er over van het vertrouwen van de burger in de politiek waar deze partijen voor de verkiezingen hun mond vol over hadden? Zij hebben in ieder geval bereikt dat dit vertrouwen niet meer verder kan zakken. Het staat nu op nul.
Daarvoor zijn Willem Pieper en Rikus Brader en hun partijen voluit verantoordelijk.
Gemeentebelangen en SP, Willem en Rikus: Jullie hebben de boel belazerd. En flink ook.Er pas slechts een woord voor: KIEZERSBEDROG
Met verbijstering heb ik het afgelopen jaar de schertsvertoning van het gemeentebestuur rond Hart van Dieren gevolgd.
De leugens, het gedraai en gemarchandeer van dit college van B&W en de coalitiepartijen SP, PvdA en Gemeentebelangen hebben het vertrouwen van veel burgers in de politiek effectief vernietigd.
In de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen hebben de SP en Gemeentebelangen zich sterk geprofileerd op het onderwerp Hart van Dieren.
De SP beloofde alleen gemeenschapsgeld in te zetten wanneer alle voorhanden zijnde alternatieven terdege onderzocht zouden worden. Ook moest er voldoende draagvlak onder de Dierense bevolking zijn. In alle andere gevallen was er volgens deze partij sprake van kapitaalvernietiging. De SP vond ook dat Hart van Dieren alleen een oplossing voor de verkeersstagnatie biedt wanneer voorzien wordt in drie ongelijkvloerse kruisingen met de spoorlijn.
Gemeentebelangen had ook prachtige kreten. Zij zou de acht-min-variant ter discussie stellen en zich sterk maken voor de belangenverenigingen. De zorgen van de Dierense bevolking waren immers ook de zorgen van Gemeentebelangen. De spoorbaan moest volledig ondertunneld worden en er zou een referendum over Hart van Dieren komen. Bovendien wilde deze partij dat besluiten over grote plannen of projecten (bijvoorbeeld Hart van Dieren) in de gemeenteraad alleen met een tweederde meerderheid konden worden genomen.
Op grond van deze mooie woorden hebben de belangenverenigingen nadrukkelijk hun steun aan zowel SP als Gemeentebelangen uitgesproken en hebben veel kiezers op een van deze partijen gestemd. Zij zijn van een koude kermis thuisgekomen.
Mede dankzij deze stemmen kwamen zowel de SP als Gemeentebelangen samen met de PvdA in het college van B&W van de gemeente Rheden terecht.
Van Rikus Brader en de SP hebben we vervolgens nooit meer iets over Hart van Dieren vernomen.
Willem Pieper mocht van de PvdA en de SP de kastanjes uit het Dierense vuur gaan halen. Hij werd naar voren geschoven als verkoper van de acht-min variant.
Er werd een duur meepraattraject opgestart. De acht-min variant die van SP en Gemeente-belangen voorafgaand aan de verkiezingen nog van tafel moest werd nu tot uitgangspunt van de discussies verklaard.
We kennen het gevolg. De Dierenaren mochten ideeën aandragen die vervolgens een voor een werden afgeschoten. Het resultaat is dat de belangenverenigingen en andere goedwillende burgers gedesillusioneerd afhaakten en nu met de rug naar het gemeentebestuur staan.
Willem Pieper neemt de consequenties van deze mislukking niet. In plaats van de eer aan zichzelf te houden en op te stappen komt hij op 60-jarige leeftijd opeens tot het besef dat hij het niet iedereen naar de zin kan maken.
Zwikker (de fractievoorzitter van Gemeentebelangen) doet er nog een schepje bovenop. Hij liegt glashard dat zijn partij vorig jaar als enige tegen de plannen van Hart van Dieren heeft gestemd.
Wat is er over van alle mooie frases? Wat is er over van het vertrouwen van de burger in de politiek waar deze partijen voor de verkiezingen hun mond vol over hadden? Zij hebben in ieder geval bereikt dat dit vertrouwen niet meer verder kan zakken. Het staat nu op nul.
Daarvoor zijn Willem Pieper en Rikus Brader en hun partijen voluit verantoordelijk.
Gemeentebelangen en SP, Willem en Rikus: Jullie hebben de boel belazerd. En flink ook.Er pas slechts een woord voor: KIEZERSBEDROG
Blog over politiek en maatschappij in de gemeente Rheden
Via deze blog zal ik voortaan commentaar leveren op ontwikkelingen in het politieke, maatschappelijke en culturele leven in de gemeente Rheden.
Abonneren op:
Posts (Atom)