Gisteren met een van de bewoners in het plangebied gesproken. Het is schokkend om te horen hoe de bewoners die hun huizen hebben moeten verlaten of nog moeten verlaten de ontwikkelingen rond Hart van Dieren in de afgelopen jaren hebben ondergaan. De communicatie met de gemeente verloopt uitermate stroef en de arrogante houding van het gemeentebestuur en ambtenaren zit de bewoners heel erg hoog.
Soms moet men maanden wachten op beantwoording van een vraag of op een bod op hun woning. Vervolgens wordt dan direct druk uitgeoefend om binnen zeer korte tijd een beslissing te nemen.
Onlangs werd door het college van B&W nog breeduit in de krant een spreekuur voor de bewoners aangekondigd. Er werd een uurtje vrijgemaakt voor de bewoners. Vanwege de korte voorbereidingstijd hebben enkele bewoners zich met kunst- en vliegwerk vrij moeten vrijmaken voor dat gesprek. In die gesprekken zijn afspraken gemaakt voor vervolggesprekken. Daar is tot nu toe niets van terecht gekomen.
En de wethouder is ondanks toezeggingen praktisch nooit aanspreekbaar en te bereiken!
De bewoners zien hun omgeving regelrecht naar de verdoemenis gaan en staan er machteloos tegenover. De woningen die leeg komen worden in de tussentijd vaak als noodvoorziening gebruikt voor allerhande probleemgevallen in de gemeente. Dit is dus een van de ongewenste neveneffecten van Hart van Dieren. Het biedt de gemeente de mogelijkheid om problemen naar het Hart van Dieren toe te schuiven. En de bewoners zitten dan met de gebakken peren.
Een bewoner werd verrast met een nieuwe buurman die zich pas wenste voor te stellen nadat de bewoner hem na maanden bijna letterlijk bij zijn revers greep. De man huisde in een woning met alleen een televisietoestel en een stoel. Hij bleek ambtenaar te zijn die tijdelijk de woning bewaakte als anti-kraakwacht. En de zomer doorbracht in Dieren. Had waarschijnlijk zijn eigen huisje nog niet op orde en dit was ’n mooie opvulling.
Al eerder werd deze bewoner verblijdt met buren waar de overheid en de schuldeisers vaste klant aan huis waren.Zo zijn er nog meer voorbeelden. En de goeden niet te na gesproken. Er zijn ook nette mensen komen wonen maar de probleemgevallen drukken een stempel op de straat.
Er wordt ook met twee maten gemeten. Er wordt klaarblijkelijk toezicht gehouden op de netheid van de bewoners. Dat geldt vooral voor alleenstaanden. Die worden door een toezichthoudende gemeenteambtenaar gemaand om hun tijdelijke huis op orde en toonbaar te houden. Terwijl men anderen kennelijk niet durft aan te spreken.
Al sinds 2002 valt het gebied onder de Wet Voorkeursrecht Gemeenten. Al die tijd leven bewoners in grote onzekerheid. Het tempo wordt bepaald door de gemeente en de bewoner kan alleen maar volgen. Op het door de gemeente gewenste moment.
Mensen voelden zich de afgelopen jaren keer op keer onder grote druk gezet en door de voortdurende onzekerheid is er veel stress ontstaan. Een hechte buurt is kapotgemaakt en bewoners zijn er zelfs geestelijk aan onderdoor gegaan.
Het inlevingsvermogen van de gemeentelijke overheid in de positie van de bewoners van het plangebied is ver onder de maat en moet zeer, zeer sterk verbeteren.
En de directe slachtoffers van het falende Hart dienen met meer respect bejegend te worden.