De gisteravond gepresenteerde informatie over de onderzoeken naar Hart van Dieren die in opdracht van de stuurgroep zijn uitgevoerd heeft mij niet zo heel veel wijzer gemaakt. Eerst maar eens de audit. Dat was toch wel heel zwak.
De audit-groep die onder leiding stond van Berenschot-consultant Berndsen had niet eens de moeite genomen om een beeldpresentatie in elkaar te zetten waarin het proces en de bevindingen nog eens op een rijtje werden gezet. Deze man had zelfs niet de beleefdheid om even te gaan staan terwijl hij zich voorstelde.
De beantwoording van de vragen was ver onder de maat. Zodra het inhoudelijk werd verwees hij naar het rapport. Hij kon geen duidelijk antwoord geven op mijn vragen over de samenstelling van het tekort op de gebiedsontwikkeling en op de betrokkenheid van ProRail bij de businesscase 2005.
Vragen van onder andere de heer Paul konden ook niet goed beantwoord worden. Op vragen over het betrekken van de bevolking en de gemeenteraad in het onderzoek verschool hij zich achter de opdracht van de stuurgroep.
Straks krijgen we ook nog ’n apart onderzoek van de raad. Het is nog maar afwachten of dan de bevolking ook nog aan bod komt.
Op de vraag van Albert Lenting of de samenwerkingsovereenkomst (Gemeente, Provincie, ProRail) nog geldig is antwoordde Jan Bbart Wilschut dat bij nieuwe plannen nieuwe overeenkomsten horen.
Een heer (waarvan ik de naam niet goed kon verstaan, ik meen Bakker?) die vroeg wat Berndsen precies bedoelde met de opmerking dat hij het goed ziet komen met het project (als de problemen zijn opgelost) werd verwezen naar het rapport.
Wat me bijblijft is dat de Berenschotter de nadruk legde op het gebrek aan expertise Dat er, vooral in het begin van het project, onvoldoende deskundigheid in het project voorhanden was. Die expertise zou van buiten gehaald moeten worden. Hij ging nog net niet zover om te zeggen dat Berenschot daar wel een oplossing voor had. Meedenken met de opdrachtgever noemen de commerciële jongens dat.
Zwak!!