Barbara

Ik merkte al eerder op dat de partijleiding van Gemeentebelangen in deze crisis fout op fout stapelt.

Partijvoorzitter Olof Wullink laat zich daarin niet onbetuigd. Met zijn acties maakt hij het alleen maar erger. Nu was Barbara de Vos het slachtoffer.

Op vrijdag is (was?) er een afscheidsdiner gepland voor de raadsleden van Gemeentebelangen die niet meer terugkeren. Barbara de Vos is een van de raadsleden die afscheid nemen. Zij heeft 12 jaar voor de partij in de gemeenteraad gezeten. Een prima raadslid en al die jaren een van de beste vertegenwoordigers van de partij. Bovendien is zij een van de medeoprichters van Gemeentebelangen. Een partijlid om trots op te zijn.

Wullink heeft gisteren Barbara opgebeld met de opdracht vrijdag bij het afscheidsdiner niet te praten over de gebeurtenissen van de afgelopen dagen. Volgens Wullink op verzoek van de andere fractieleden. Barbara had nog helemaal niet nagedacht over haar afscheidswoorden. Zij had er misschien heel kort aan gerefereerd in de trant van “jammer dat het gebeurd is”. Volgens Barbara (trouwens door wie niet?) heel normaal om als je 12 jaar fractiewerk de revue laat passeren dat je daarin de goede maar ook de minder prettige dingen noemt.

Maar nee. De gebeurtenissen van de afgelopen dagen mogen bij het diner niet genoemd worden. Volgens Barbara zei Wullink: “Wij willen niet dat je daar ook maar een woord over zegt! Denk maar aan een begrafenis, daar zegt men ook nooit iets ten nadele van de overledene.”

Barbara was diep geschokt. Zij schrijft aan Wullink: “Afgezien van het feit dat dit voorbeeld nergens op slaat werd mij steeds duidelijker dat je mij gewoon de mond
wilt snoeren - op mijn eigen afscheidsfeest!”

Wullink eiste echter dat Barbara uiterlijk ’s avonds de toezegging zou doen niets over het gebeurde te zeggen

Op haar vraag "Olof, stel dat ik je deze toezegging niet geef, heb ik het goed begrepen dat ik dan niet welkom ben op het afscheidsdiner?" kwam het antwoord "Ja, dat heb je goed begrepen."

En, dit maakt het extra pijnlijk en triest, Barbara heeft een groot deel van haar leven in de DDR, de Stasi-dictatuur doorgebracht. Ze heeft aan den lijve ondervonden wat het is om je mond te MOETEN houden. Sinds 1985 is ze in het vrije westen, nog voor de val van de muur in 1989. Kunt u zich voorstellen hoe ze zich onder deze woorden, dit bevel van de partijvoorzitter, voelt?

Zij schrijft Wullink dan ook:
"Ik voel me terug verplaatst naar de DDR, daar werd ook van te voren afgesproken wat wel en wat niet gezegd mocht worden. Daar was ik aan gewend, maar wij leven hier toch in een democratie? Of is het sinds jouw voorzitterschap aan de deur van Gemeentebelangen afgelopen met de democratische regels?!"

En zij besluit met:
"Welnu hier is mijn antwoord: Ik ben volwassen, ik sta - als medeoprichter van Gemeentebelangen - achter de principes van de partij, en ik laat me de mond niet snoeren nadat ik me 12 jaar ingezet heb om de partij groter en sterker te maken. Met grote teleurstelling constateer ik dat dit allemaal niet telt en dat ik dus niet welkom ben op het afscheidsdiner. Ik wens jullie allemaal een prettige avond toe."

Er rest mij niets anders dan Barbara heel, heel veel sterkte toe te wensen!

Dipjes

Het was ’n turbulente week. Een vierde kabinet Balkenende eindigt voor de vierde keer in chaos. Nu is het zoeken naar de schuldvraag. Was het de PvdA die zo vlak voor de raadsverkiezingen een punt wilde maken of waren het juist de coalitiepartners, het CDA en de ChristenUnie die het twee jaar geleden genomen besluit om voor eind 2010 alle troepen uit Uruzgan terug te trekken naast zich neer wilden leggen? Een ingewikkeld brouwsel van politieke overtuigingen, gemarchandeer en een flinke snuif opportunisme. Het kabinet was sowieso al tot op de draad versleten en kon niet veel goeds meer brengen. De ene draaikont beschuldigt de andere draaikont van draaikonterij. Het kabinet leek al meer op een boksarena dan op een club serieuze bestuurders. En het ging al helemaal niet meer over Afghanistan.

“Zie je wel” zegt Bos “We zijn echt geen draaikonten.” Het rapport Davids en de manier waarop Balkenende daarmee omging waren de laatste druppel. De PvdA laat zich geen oor meer aannaaien. Dat de gemeenteraadsverkiezingen we aankomen speelt natuurlijk geen enkele rol. Wat denkt u wel?

Als ik Balkenende zie dan verschijnt mij een beeld van het netste en braafste jongetje van de klas voor ogen. Tuk op een schouderklopje. Balkenende heeft bij zijn bezoek aan Barack Obama natuurlijk braaf beloofd om Nederland in Uruzgan te houden. Dat verklaart het opzetje om samen met de NAVO die brief op te stellen en het, ondanks dat eerder genomen besluit, toch te proberen. En volgens goed CDA-gebruik moet je alle opties zo lang mogelijk openhouden. Jammer dat die andere draaikonten, die van de PvdA, zich niet opnieuw voor het karretje lieten spannen. Maar niet getreurd. Dat een Balkenende-kabinet voor de vierde keer valt wordt door de trouwe aanhang best begrepen. Die is niet anders gewend. Het is toch altijd de schuld van de ander. Het CDA ziet dan ook vol vertrouwen de raadsverkiezingen tegemoet.

Ook lokaal hebben we een crisisje. De nieuwe lichting binnen Gemeentebelangen kreeg het aan de stok met raadslid Jurriëns. De nieuwkomers vroegen opheldering aan de penningmeester. Dat liet Jurriëns (raadslid en dus geen lid van het partijbestuur) niet op zich zitten. Hij kwam voor de eer van de penningmeester op. Toevalligerwijs is dat ook zijn vrouw. Niet gehinderd door enig besef van scheiding van verantwoordelijkheden probeerde hij de nieuwe garde onder druk te zetten. Als niet aan zijn eisen werd voldaan dan zou hij opstappen en dat wel even vlak vóór de verkiezingen wereldkundig maken. Hij overspeelde echter zijn hand. “Want” dachten de nieuwlichters “Zo´n collega kunnen we missen als kiespijn”. En zij brachten de escapades van Jurriëns vervolgens naar buiten. Ik was aangenaam verrast. Het getuigt van moed, openheid en betrokkenheid als je op dit moment, zo vlak voor de verkiezingen, laat zien dat je je niet laat ringeloren, niet laat muilkorven en als één blok achter je lijsttrekker staat. Dat brengt mij in een lastig parket. Mijn keuze voor de raadsverkiezingen stond al vast maar Magda Rook, Claudia Reusink, Arjan Bosveld en Marcel Brouwer verdienen steun. Dat is duidelijk. Nog ’s goed over nadenken! Ik hou alle opties open.

Scherven

Ik berichtte van de week over de ruzie binnen Gemeentebelangen tussen de “youngsters” en Jurriëns. Volgens mijn laatste informatie lijkt de aanleiding te liggen in een mailwisseling waarin niet de “juiste toon” werd gebezigd. Jurriëns voelde zich aangevallen en klom in het gordijn. Zijn reactie, het opzeggen van het vertrouwen in lijsttrekker Rooks en het onder druk zetten van de leden van de campagnecommissie, was een zware schok voor de nieuwelingen (de leden van de campagnecommissie) en werd dan ook volkomen terecht door de hen niet gepikt.

Mensen die zich beschikbaar stellen voor het raadslidmaatschap, zich dienstbaar willen maken voor de gemeenschap en vol idealen aan zo’n onderneming beginnen wisten niet wat hen overkwam. Een enorme domper op hun enthousiasme.

In mijn column van vandaag breek ik een lans voor deze nieuwelingen. Ze kunnen wel wat steun gebruiken. Maar binnen de partij zelf gaat het nu goed mis.

De partijleiding begrijpt kennelijk niet dat een aantal mensen binnen de partij de openheid en duidelijkheid waarmee Gemeentebelangen zich zo nadrukkelijk etaleert serieus nemen en zich niet de mond laten snoeren.

De laatste zin van het gespreksverslag van de vergadering van de campagnecommissie met fractievoorzitter Wubs en partijvoorzitter Wullink van donderdag 16 februari (klik op de afbeelding om te vergroten) luidt:
“Bestuur en fractievoorzitter leggen de complete verantwoording bij de cc* neer.”

Die verantwoording hebben de leden van de campagnecommissie genomen. Dat is alleen maar te prijzen.

In hun pogingen tot de “downplayen” van de crisis wordt door de partijleiding fout op fout gestapeld.

Steeds meer partijleden wenden zich tot mij om opening van zaken te geven.

Jurriëns blijft halstarrig en wil van geen wijken weten. Volgens mijn bronnen wil hij nu toch weer blijven. In plaats van zich te schikken in wat is gebeurd stelt hij zijn eigenbelang boven het partijbelang.

Fractievoorzitter Piet Wubs is ontzettend boos geworden op lijsttrekker Rooks.
Volgens mijn zegspersoon wil hij “een fractie met kwaliteit nalaten”. Waar hij zich als uittredend raadslid en fractievoorzitter mee bemoeit, is mij een raadsel. Het lijkt me dat een nieuwe fractie zelf bepaalt hoe zij functioneert. En om dan ook nog eens fel naar Rooks uit te halen maakt meer kapot dan dat het heelt.

Hij had er beter aan gedaan om één lijn met de campagnecommissie te trekken en Jurriëns ter verantwoording te roepen. Op de eerste plaats vanwege het karakter van die actie. Maar ook omdat het een solo-actie van Jurriëns betrof waarvan hijzelf (Wubs) aanvankelijk niet van op de hoogte was. Een regelrechte aantasting van zijn leiderschap.

Wubs had de nieuwelingen in bescherming kunnen nemen maar in plaats daarvan kiest hij voor Jurriëns.

Nog meer scherven.