Geef uw mening!
Stuur uw brieven, foto's, afbeeldingen, filmpjes of cartoons naar
theo.kooijmans@gmail.com
Maak het niet te bont. De redactie behoudt zich het recht voor om inzendingen zonder opgaaf van redenen te weigeren.

zondag 25 maart 2012

TWI & MI


Door: Joop Zijlstra

‘Duidelijk zo?’ stond boven de foto in de krant van 16/3. 
Op de foto twee oudere mannen die lachend een schop hanteren. Ze planten twee linden als grensbomen tussen hun landerijen. Die mannen zijn A.H. Graaf Schimmelpenninck (Twickel) en F.W.F.L. Graaf zu Ortenburg (Middachten). De eerste werknemer van kasteel Twickel in Delden (Ov), wonende in Abcoude (NH). De tweede is aandeelhouder van Middachten en woont in Frankfurt (Dld). Van tijd tot tijd is hij bij zijn moeder op bezoek op het prachtige kasteel Middachten. Op Hof te Dieren moet het kasteel binnenkort gaan verrijzen.  
Beide heren Graaf spelen hier in de gemeente een rol als baas. Niet van ‘ik zeg dit en het moet gebeuren’, neen het gaat er fijnzinnig aan toe of liever scherpzinnig. 

Ga maar na hoe de afspraak tot stand kwam over de verlegging van de N348. Ga eens na hoe subsidies voor en na worden binnengesleept. Ga na hoe subsidieregelingen hogerop tot stand zijn gekomen. Ga eens na hoe men vroeger in het bezit kwam van landgoederen. Gewoon eens precies nalopen. Historisch. Hoe het toeging in dat koloniale verleden, hoe het ging en nog gaat in het feodale handelen. Eens precies nagaan die subsidies, te beginnen met de jongste subsidie van € 60.000 als provinciale bijdrage aan duurzame energieopwekking door Middachten.

Als je dat bedrag vermenigvuldigt met factor 100 dan kom je zo ongeveer op de jaarlijkse subsidie van de overheid aan dat prachtige landgoed Middachten. Enkele weken terug was er het bericht, kopje in de krant Tubantia. ‘Gedeputeerde Staten van Overijssel wil de komende jaren 3.75 miljoen euro investeren in het landgoed Twickel.’ Maar dat speelt in Overijssel? Het speelt overal, in allerlei varianten op de gedachte ‘jouw geld moet in mijn zak’. Stroomt water naar beneden, geld vloeit naar boven.
Ga eens na wat Twickel in geld en in natura vangt in Gelderland.
Scherpzinnig, veel eer hàrdzinnig. Lees maar verder.
                                                                                  
Vrienden van mij woonden in het oosten van het land. Zij spreken graag over hun streek, mensen met een eigen taal, met een eigen cultuur. Zij sprak graag over haar vader. Hij werkte hard voor de kost; zijn vrouw regeerde het gezin, elk jaar een kind was het in die dagen. Het was het hele bestaan van toen. Geen tijd voor hobby’s. Er moest worden verdiend. Misschien dat een volkstuintje iets kon opleveren aan dagelijks eten.
Haar vader hoorde wel zeggen dat men op Twickel plakjes woeste grond verpachtte. Van oudsher zwoegden er mensen uit het dorp en verbouwden op hun plakje grond aardappelen en groenten. Hij ook met de pet in de hand naar het kasteel.
Er was wel iets eigenaardigs aan. Dat merkte haar vader na drie jaar ploeteren. Hij had in het begin heideplaggen moeten steken, grond opbrengen, bemesten en wat niet al. Maar langzamerhand lag het er na drie jaar gestaag werken toch keurig bij. Het zou gaan voorzien in heel wat smakelijke maaltijden. Toen kreeg hij het bericht dat het kasteel de grond zelf nodig had.
Maar men was haar vader welgezind. Als hij wilde kon hij nog wel een ander stukje grond pachten. Haar vader deed dat. Er zat immers niets anders op, wilde hij tenminste nog iets anders op tafel krijgen dan pap en bonen. Later hoorde hij van andere ‘tuinders’ dat ook hun dat was overkomen. Na drie jaar, of hooguit iets langer, kwam bericht van het kasteel, bij elk van hen, apart, opnieuw. Men had de grond zelf nodig.
Wij begrepen wat er gebeurde, daar in het Oosten.
   
U denkt dat het zo niet meer gaat? Let maar eens beter op.
De volgende keer verder.

Joop Zijlstra, Ellecom

Geen opmerkingen:

Een reactie posten