Aan de grote klok

Door: Joop Zijlstra

Wij hingen het niet aan de grote klok. Nu voor even wel.

Midden vorig jaar horen we dat bij onze lieve kleine Merel kanker is geconstateerd. Ze is dan nog geen twee jaar oud. Kanker, op een (on)mogelijke plaats nog wel. Haar ouders zijn engelen en helpen elkaar er bovenop in de zorg voor hun kindje. Wij helpen waar nodig, absoluut eerste prioriteit. Radboudziekenhuis, prachtig, contacten met Parijs, oncologisch centrum bij uitstek; we maken ook kennis met VOKK, Vereniging Ouders, Kinderen en Kanker, hartwarmend voor ouders. We steunen VOKK.

En nu dan het eindeloos herhalen in reclame op de radio: de onnozele oproep aan kindertjes om statiegeld op te halen voor het prinses Maximacentrum. Wij lazen er al iets over in het blad ‘Attent’ van VOKK, van oktober j.l. Alsof ‘NKOC, nationaal kinderoncologisch centrum’ niet al op zich voldoende attentiewaarde heeft. We drukten dat toen weg, beseffen we. Dat malle koningshuis wegdrukken, met zijn behoefte om met alle middelen centraal in de belangstelling te blijven staan. Ja, ja, belastingvrij hoog inkomen. Die hangen het daarom zogezegd altijd aan de grote klok. Niet dat inkomen, maar hun vermeende belangrijkheid.   

We lezen de tekst in ‘Attent’ nog eens.

Mevrouw Angela Poort, columniste: ‘Een warm en optimistisch gevoel kreeg ik opnieuw toen bekend werd gemaakt dat Prinses Maxima haar naam verbindt aan het nationaal kinderoncologisch centrum. Het is geweldig dat zij op deze manier het belang en de betekenis van dit unieke centrum voor kinderen met kanker en hun gezinnen steunt.’

De redactie schrijft over Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Maxima die haar naam verbindt aan het nieuwe centrum.

Mag ik mevrouw Angela vragen: ‘wat warm en optimistisch gevoel?’ Wat is er eigenlijk geweldig aan? Mag ik aan haar en aan de redactie uitleggen hoe mevrouw Van Amsberg – Zorreguieta ons stoort.

Niet dat zij zelf het initiatief neemt voor zo’n naamsverbinding. Daar heeft ze geen tijd voor. Dat laat ze aan de lakeien van het kabinet van de koningin Zij hoeft immers alleen maar alles te doen aan haar figuur (kosten noch moeiten gespaard) en bij tij en ontij inspringen om de blitz te maken (ten behoeve van haar man).

Communicatiedeskundigen zorgen ervoor, en anders de RVD wel. (RVD: Rijks Verlakkerij Dienst) Onze pijn zit erin dat mevrouw Van Amsberg jr. de naamsverbinding niet heeft afgewezen. Alsof kinderen met kanker niet zelf de warme belangstelling van mensen oproepen.

Belangstelling voor die kinderen oproepen is ook niet de eerste bedoeling van de lakeien. Men roept belangstelling op voor Maxima. Die moet geliefd worden bij het Nederlandse Volk. Dáár gaat het om.

Aan haar vader kon zij niks doen. Die was een van de raderen van het Argentijnse regime dat mensen boven zee uit vliegtuigen liet flikkeren. Maar aan dat ongeluk met de auto van de slager in Wassenaar kon ze wel iets doen. En nu dus aan dat statiegeld voor het prinses Maxima Oncologisch centrum. Ik heb er geen probleem mee dat zij als vluchteling een status krijgt, maar koningin. Nou nee. 

Het hofpersoneel geneert zich niet om daarvoor zelfs kinderen met kanker en hun ouders te exploiteren, zoals onze kleine dappere Merel en haar lieve moeder en vader.

Wat is de rol van het NKOC? Krijgt men een kick van zo’n ‘kroon’ op het werk? Alsof het Radboud Ziekenhuis niet goed genoeg is, en alsof we beter niet naar Parijs kunnen gaan, waar dé expertise huist.

(Over kennis en kunde van het NKOC oordeel ik niet, men is alleen nog maar amper bezig.) 

Exploitatie van die kinderen met kanker, exploitatie van Merel van twee, exploitatie van de kinderen met hun statiegeldflessen. Het is in één woord schandelijk. Wij hangen het wel aan de grote klok: het populistisch exhibitionisme van de Oranjes is voor ons ondragelijk.

Dag lieve Merel. Twee en een half jaar is ze nu. Na maandenlang chemokuren, is de serie van zes maal vijf bestralingen begonnen. Merel heeft al die tijd al geen haartjes meer.

Dag mevrouw Van Amsberg.   

Joop Zijlstra te Ellecom,

grootvader van kleine Merel.