Door: Joop Zijlstra
Wij hingen het niet aan de grote klok. Nu voor even wel.
Wij hingen het niet aan de grote klok. Nu voor even wel.
Midden
vorig jaar horen we dat bij onze lieve kleine Merel kanker is geconstateerd. Ze
is dan nog geen twee jaar oud. Kanker, op een (on)mogelijke plaats nog wel.
Haar ouders zijn engelen en helpen elkaar er bovenop in de zorg voor hun
kindje. Wij helpen waar nodig, absoluut eerste prioriteit. Radboudziekenhuis,
prachtig, contacten met Parijs, oncologisch centrum bij uitstek; we maken ook kennis
met VOKK, Vereniging Ouders, Kinderen en Kanker, hartwarmend voor ouders. We steunen
VOKK.
En
nu dan het eindeloos herhalen in reclame op de radio: de onnozele oproep aan
kindertjes om statiegeld op te halen voor het prinses Maximacentrum. Wij lazen er
al iets over in het blad ‘Attent’ van VOKK, van oktober j.l. Alsof ‘NKOC,
nationaal kinderoncologisch centrum’ niet al op zich voldoende attentiewaarde
heeft. We drukten dat toen weg, beseffen we. Dat malle koningshuis wegdrukken,
met zijn behoefte om met alle middelen centraal in de belangstelling te blijven
staan. Ja, ja, belastingvrij hoog inkomen. Die hangen het daarom zogezegd altijd
aan de grote klok. Niet dat inkomen, maar hun vermeende belangrijkheid.