Door: Adriaan Dolk
De gemeenteraadsleden van
Rheden kunnen het onderling goed met elkaar vinden en ook hun verhouding tot het College is
voortreffelijk. In goede harmonie wisselen zij in de raadszaal enige argumenten
uit en hun controle van het College beperkt zich tot een vriendelijk vraag- en
antwoordspelletje. Waagt een enkel raadslid eens wat scherper uit de hoek te
komen dan plaatst deze zich buiten de gevestigde orde en wordt verder
genegeerd. Is er een hinderlijke burger die dwars ligt en een wethouder publiekelijk
de les leest dan klinkt al snel de mantra: ‘Daar zijn wij het niet mee eens, zo
gaan we hier niet met elkaar om’. Gerustgesteld knikt men elkaar dan toe; de
onderlinge solidariteit is bevestigd en van de burger, die naar het oordeel van
de raadsleden buiten zijn boekje is gegaan, is afstand genomen.
Maar waar kan dat alles toe
leiden? Verhelderend in deze is het rapport ‘Rapportage raadsonderzoek dossier
Carion’. Het rapport is na het faillissement van Carion in opdracht van de raad
door een onafhankelijk bureau opgesteld en is verschenen in september 2013. Onderling
– alweer - werd afgesproken het rapport in de verkiezingsperiode niet tegen
elkaar ’uit te spelen’. Het is mij een raadsel waarom de oppositie daarmee
instemde. De inhoud ervan geeft namelijk
een onthutsend beeld van bestuurlijke gemakzucht.
“Het zal wel goed zijn - Als
er niet om gevraagd wordt hoeft het niet - Controle laten we wel aan de bank over”.
En dan daarbij de buitengewoon vriendschappelijke verhouding van het College
met de directie van Carion. Deze had direct toegang tot het College en
raadsleden waren trots op de maatschappelijke functie die Carion vervulde.
Kortom: “Vriendenschaar Begrijpt Elkaar” - en stelt dus geen lastige vragen. Hoewel
de afspraken tussen Carion en de gemeente jaar op jaar niet werden nagekomen en
handhaving door de gemeente jaar op jaar werd verwaarloosd en hoewel men op
papier jarenlang moeite deed de relatie met Carion ‘te verzakelijken’, lukte
dat evenzoveel jaren van geen kant. Allemaal - het college, de raad en het
ambtelijk apparaat - gingen al die jaren voortreffelijk met elkaar om en stelden
geen moeilijke vragen. Noch aan elkaar, noch aan Carion. Door de gemeente werd voorafgaand
een berg geld bijgepast, 300 medewerkers kregen ontslag en 700 vrijwilligers
een kous op de kop; tsja, dat is natuurlijk zeer betreurenswaardig, maar zo
gaan we nu eenmaal met elkaar om.
Nu de onderlinge omgangsvormen
van onze bestuurders hier aan de orde zijn gesteld, kunnen we in een moeite
door ook hun warme contacten met de burger ten tonele voeren. Je zou verwachten
dat zij hun best doen hun broodheren - en dat zijn u en ik - naar beste
vermogen te dienen.
Maar heel curieus zal het ze
schijt zijn. Jaar op jaar vragen belangenverenigingen en individuele burgers
hun aandacht, spreken in, schrijven zienswijzen, vragen om overleg, vragen om
gehoord te worden, maar krijgen jaar op jaar nul op rekest. Van de 105
ingediende zienswijzen als reactie op het plan Traverse is er werkelijk niet
een gehonoreerd. Want de bestuurders gaan zo goed met elkaar om dat zij deze
goede verstandhouding niet wensen te beschadigen door aandacht te schenken aan
die hinderlijke burgers.
Het vorige project Hart van
Dieren begon met een budget van 105 miljoen euro. Dat project is stukgelopen,
wat ten laste ging van het budget voor de Traverse, dat op dit moment voor 93
miljoen in de boeken staat. In dit bedrag is een post van 10 miljoen begrepen
aan onroerend goed dat in ‘de goede tijd’ is aangeschaft en dat nog steeds op
de een of andere manier (aan de straatstenen?) moet worden verkocht. Deze
operatie (zeven jaar na het debacle) kunnen we rustig onder de post ‘vertraagd puinruimen Hart van Dieren’
rangschikken.
De extra kosten van de nieuwe
plannen voor het Oostelijk deel van de Traverse, als gevolg van de uitspraak
van de Raad van State, doen opnieuw een aanslag op het budget Traverse (wederom
puinruimen). Dat schiet zo lekker op. Als zonder een luisterend oor naar de
burgerij nog even wordt doorgegaan dan is het budget zo minimaal geworden dat we
dan snel klaar zullen zijn met een project dat een schaduw is van hetgeen met
het oorspronkelijke budget mogelijk was.
Maar als een gezelschap
eenzelvige slechthorenden blijven onze bestuurders eensgezind om die
wegverlegging door te zetten, en dan daarbij ook nog een parkeergedrocht van 14
miljoen. En dat dan allemaal omdat zij zo geweldig goed met elkaar omgaan.
Adriaan Dolk, Dieren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten