De notitie schetst de ruimtelijke kaders voor de
ontwikkeling van bouwlocaties op het Hupkes-terrein (Spankerenseweg in Dieren)
en het Gat van Gerritsen (Arnhemse Straatweg in Velp).
Deze terreinen zijn aangekocht met geld dat Rheden
ontving van het COA (Centraal Orgaan Opvang Asielzoekers) voor het vestigen van
een asielzoekerscentrum in de gemeente Rheden.
De gemeente kreeg 10 miljoen euro voor de aankoop van deze terreinen. Als
een voorschot op de 150 miljoen euro voor de opvang van 250 asielzoekers
gedurende 20 jaar.
Het gaat dus over ruimtelijke kaders. Althans dat is de
bedoeling. Daarbij probeert het college (geholpen door het grootste deel van de
gemeenteraad) de discussie over asielopvang in Rheden, de aanleiding en
achtergronden van dit project, te vermijden.
Wij benoemen dit juist wel iedere keer als dit project
aan de orde is.
En dan komt de deugbrigade in actie. Deze keer aangevoerd
door het CDA. Ook de ChristenUnie en D66 deden een duit in het zakje.
Mijn opmerkingen hebben ze al eerder van me gehoord, het
is niet efficiënt en bovendien en vooral is niet asielmigratie het onderwerp
maar de grootte van woningen, sociale huur, middenhuur, koopwoningen, de hoogte
van de bouw, de inrichting van het terrein, parkeren, groen, architectuur etc.
etc.
Maar waar het echt op neerkomt is dat ik mijn mond moet
houden en dat allemaal niet mag zeggen. En zeker niet telkens opnieuw.
Zo gaat dat in Rheden. De voortgang van het project wordt
in hapklare stukjes opgediend. Daarbij gaat het nooit over het waarom en de
achtergronden. Nooit over asielmigratie en de impact daarvan op de Rhedense
samenleving.
Onze vragen en opmerkingen zijn in hun ogen niet
relevant. Het zijn immers geen zaken die in de kadernotitie aan de orde zijn. Terwijl
ik (namens de Volkspartij Politiek Rheden) dit voor het algemene beeld en de
kaders juist uiterst relevant vindt. Alles in dit asieldossier is aan elkaar
gerelateerd. De bredere context en achtergronden van zo'n project zijn belangrijk
zijn voor een volledig begrip. Maar de manier waarop de discussie wordt gevoerd
en de focus op ruimtelijke kaders, zonder de bredere context van asielopvang en
de impact op de samenleving te bespreken, roept bij mij weerstand op. Het
opdelen van het asieldossier in kleinere stukken is daarbij een strategie om de
grotere vragen te vermijden. Door de zaken in kleine brokjes op te dienen
waarbij asiel niet het centrale issue is manoeuvreert het college zich door het
asieldossier heen. Via losse stukjes die elk op zichzelf staan. Maar die
stukjes maken samen juist de complete asielpuzzel. En die toont de gretigheid en
het enthousiasme waarmee dit college het asieldrama blijft faciliteren.
Morgen een stukje over de inhoud van het debat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten