Barbara

Ik merkte al eerder op dat de partijleiding van Gemeentebelangen in deze crisis fout op fout stapelt.

Partijvoorzitter Olof Wullink laat zich daarin niet onbetuigd. Met zijn acties maakt hij het alleen maar erger. Nu was Barbara de Vos het slachtoffer.

Op vrijdag is (was?) er een afscheidsdiner gepland voor de raadsleden van Gemeentebelangen die niet meer terugkeren. Barbara de Vos is een van de raadsleden die afscheid nemen. Zij heeft 12 jaar voor de partij in de gemeenteraad gezeten. Een prima raadslid en al die jaren een van de beste vertegenwoordigers van de partij. Bovendien is zij een van de medeoprichters van Gemeentebelangen. Een partijlid om trots op te zijn.

Wullink heeft gisteren Barbara opgebeld met de opdracht vrijdag bij het afscheidsdiner niet te praten over de gebeurtenissen van de afgelopen dagen. Volgens Wullink op verzoek van de andere fractieleden. Barbara had nog helemaal niet nagedacht over haar afscheidswoorden. Zij had er misschien heel kort aan gerefereerd in de trant van “jammer dat het gebeurd is”. Volgens Barbara (trouwens door wie niet?) heel normaal om als je 12 jaar fractiewerk de revue laat passeren dat je daarin de goede maar ook de minder prettige dingen noemt.

Maar nee. De gebeurtenissen van de afgelopen dagen mogen bij het diner niet genoemd worden. Volgens Barbara zei Wullink: “Wij willen niet dat je daar ook maar een woord over zegt! Denk maar aan een begrafenis, daar zegt men ook nooit iets ten nadele van de overledene.”

Barbara was diep geschokt. Zij schrijft aan Wullink: “Afgezien van het feit dat dit voorbeeld nergens op slaat werd mij steeds duidelijker dat je mij gewoon de mond
wilt snoeren - op mijn eigen afscheidsfeest!”

Wullink eiste echter dat Barbara uiterlijk ’s avonds de toezegging zou doen niets over het gebeurde te zeggen

Op haar vraag "Olof, stel dat ik je deze toezegging niet geef, heb ik het goed begrepen dat ik dan niet welkom ben op het afscheidsdiner?" kwam het antwoord "Ja, dat heb je goed begrepen."

En, dit maakt het extra pijnlijk en triest, Barbara heeft een groot deel van haar leven in de DDR, de Stasi-dictatuur doorgebracht. Ze heeft aan den lijve ondervonden wat het is om je mond te MOETEN houden. Sinds 1985 is ze in het vrije westen, nog voor de val van de muur in 1989. Kunt u zich voorstellen hoe ze zich onder deze woorden, dit bevel van de partijvoorzitter, voelt?

Zij schrijft Wullink dan ook:
"Ik voel me terug verplaatst naar de DDR, daar werd ook van te voren afgesproken wat wel en wat niet gezegd mocht worden. Daar was ik aan gewend, maar wij leven hier toch in een democratie? Of is het sinds jouw voorzitterschap aan de deur van Gemeentebelangen afgelopen met de democratische regels?!"

En zij besluit met:
"Welnu hier is mijn antwoord: Ik ben volwassen, ik sta - als medeoprichter van Gemeentebelangen - achter de principes van de partij, en ik laat me de mond niet snoeren nadat ik me 12 jaar ingezet heb om de partij groter en sterker te maken. Met grote teleurstelling constateer ik dat dit allemaal niet telt en dat ik dus niet welkom ben op het afscheidsdiner. Ik wens jullie allemaal een prettige avond toe."

Er rest mij niets anders dan Barbara heel, heel veel sterkte toe te wensen!