Door: Adriaan Dolk:
Gegoten in beton
Sinds vorig jaar volg ik maandelijks de vergaderingen in de Raad van de gemeente Rheden. Wat opvalt is dat er avonden zijn waarin een communis opinio van de raad door elke fractie naar voren wordt gebracht; zichzelf bevestigend in elkaars mening en daarbij de wens om niet voor elkaar onder te doen.
In de vergadering van 25 september was dat het maatwerk voor hulp aan degenen die door het project Hart van Dieren met hun huisvesting in de problemen waren verzeild. Op 27 november ging het over de geheimhouding van de Business Case en was het de maximale openbaarheid en transparantie naar de burger toe die elke spreker tot in zijn/haar vezels beroerde.
De Tibetaanse monniken hebben hun gebedsmolens die zij (oneerbiedig gezegd) een zet geven als zij er langs lopen in de hoop dat hun gebeden zullen worden verhoord. De raadsleden van de gemeente Rheden hebben de hoop dat als zij iets maar vaak genoeg zeggen en elkaar bevestigend toeknikken, dat het dan ook gebeurt. Een mantra, een bezweringsformule in de vorm van een heimelijk gebed.
Tijdens de vergadering op 22 april, waar het debat over het Lysias rapport had moeten plaatsvinden waren er zelfs meerdere mantra’s te beluisteren. “Wij allemaal hebben fouten gemaakt en dus is niemand verantwoordelijk”. Dat stond op 10 april al in de krant; dus dat was oud nieuws, maar toch was het goed dat die gebedsmolen weer even een flinke zet kreeg. De tweede mantra van de avond was: “Het spijt ons burgers van Dieren, we hebben fouten gemaakt”. Met z’n allen het boetekleed aan, op de knieën en diep door het stof. Ook voor de niet confessionelen lucht het dan werkelijk op als je gezamenlijk je zonden bij onze lieve Heer kunt deponeren.
Het werd bijna een religieuze bijeenkomst die avond want een derde mantra viel enige malen te beluisteren. De achtmin variant was gegoten in beton. Dat stond in het Lysias rapport en de sprekers vlochten de term achteloos in hun betoog. De consensus in de raadszaal was bijna tastbaar. Die achtmin variant? Ja werkelijk hoor, die was echt gegoten in beton, daar was van het begin af aan geen bewegen meer aan geweest.
Toch wel verbazend eigenlijk als je let op de vasthoudende onverstoorbaarheid waarmee dezelfde raadsleden inclusief wethouders en onze geliefde burgermoeder de inloopateliers, klankbordgroepen en bouwstenensessies kritiekloos hebben ondersteund. Steeds maar de overtuiging uitsprekend dat de inwoners van Dieren alle kansen kregen om hun invloed op het ontwerp uit te oefenen.
Voor vele inwoners van Dieren waren het energievretende, valse hoop en frustraties opwekkende exercities. Maar die achtmin variant was al vanaf het allereerste begin gegoten in beton. Achteraf gezien bijna grappig en een goede vondst die term; de raadsleden zouden hetzelf kunnen hebben bedacht.
Ik weet werkelijk niet hoe men in Tibet op zoiets reageert, maar bij mij blijft het woord volksverlakkerij maar in mijn hoofd rondcirkelen. De rapporteurs van het Lysias rapport hebben zich er zeer over verbaasd dat vanaf de achtmin variant in twee jaar tijd het draagvlak onder de inwoners zo is afgenomen. Mij niet.
Adriaan Dolk, Dieren
Tot nu toe hebben 43 bezoekers gereageerd op mijn vraag of ik een nieuwe partij moet oprichten.