Geef uw mening!
Stuur uw brieven, foto's, afbeeldingen, filmpjes of cartoons naar
theo.kooijmans@gmail.com
Maak het niet te bont. De redactie behoudt zich het recht voor om inzendingen zonder opgaaf van redenen te weigeren.

dinsdag 20 november 2007

De kleine dingen die het doen

't zit 'm niet altijd in de grote zaken.

Gisteren belde een heer op hoge leeftijd mij met een klacht. Hij heeft een aandoening aan de luchtwegen en gaat zelden de deur uit. En hij vermijdt gelegenheden waar gerookt wordt.

’n Paar weken geleden ging hij toch naar de Pasar Malam in Dieren. Hij betaalde keurig zijn entree van 6 euro maar werd overvallen door de rook in de zaal zodat zijn plezier danig vergald werd.

Volgens hem viel de zaal onder sportaccommodaties en mocht daar niet gerookt worden. Dat weet ik niet maar zijn dag was in ieder geval naar de knoppen. Hij heeft nog dagen last gehad van de rook.

Mijnheer is weliswaar op leeftijd maar nog altijd zeer strijdbaar. Hij ging zijn beklag doen bij de gemeente.

Hij nam contact op met de gemeente en vroeg naar de wethouder. Die kreeg hij niet te spreken maar wel ambtenaar W.

Ambtenaar W. gaf aan dat er inderdaad niet in de zaal gerookt had mogen worden maar hij zou het uitzoeken en zou nog contact opnemen: “U hoort nog van me”

Mijnheer verwacht dus dat hij na ’n paar dagen wordt teruggebeld. Als dit telefoontje naar zijn zin te lang uitblijft informeert hij zelf bij ambtenaar W. naar de stand van zaken. Ambtenaar W. geeft aan dat hij niet had toegezegd dat hij zou terugbellen.

Mijnheer voelt zich genegeerd, afgescheept en is woedend.
Uiteindelijk belt hij mij. Ik kan hem helaas niet helpen bij zijn klacht. Maar ik kan er wel iets over zeggen.

Ik kan het allemaal niet controleren maar het is zo maar ’n voorbeeldje van opeengestapelde misverstanden en onbegrip. Als vertegenwoordigers van de gemeente contact hebben met burgers zouden ze zich eens af moeten vragen wie men voor zich heeft.

Dit is niet zozeer een verwijt maar een leerpunt voor overheidsvertegenwoordigers.
Met een oudere persoon van bijna negentig jaar communiceer je in ieder geval zeer duidelijk, maak je duidelijke afspraken en toon je begrip.
Wat geduld en extra aandacht zou net dat beetje toevoegen dat maakt dat je een burger kunt winnen voor de overheid.

Zowel het ontstaan als het overbruggen van de kloof tussen burger en overheid zit soms ook in de kleine dingen.

Volgende keer beter hoop ik!