Geef uw mening!
Stuur uw brieven, foto's, afbeeldingen, filmpjes of cartoons naar
theo.kooijmans@gmail.com
Maak het niet te bont. De redactie behoudt zich het recht voor om inzendingen zonder opgaaf van redenen te weigeren.

zondag 20 mei 2007

College bouw zorginstellingen - Praktijkvoorbeeld Casa Intermezzo

Om het wat makkelijker te maken voor de lezers heb ik de tekst over Casa Intermezzo uit het rapport van het College bouw zorginstellingen hier integraal opgenomen.
De tekst over de gebruiksduur en de vijf-jaarstermijn heb ik vet,schuingedrukt gemarkeerd.

CASA INTERMEZZO - PRAKTIJKVOORBEELD

Zorginstelling
Stichting Innoforte, Velp

Architectenbureau
Ontwerpgroep De Groot Vroomshoop (Vroomshoop) in samenwerking met Het Architectenhuis Borkent & plug bv (Apeldoorn)

Projectgegevens
Aantal plaatsen: 179 (categorie licht) of 225 (categorie zwaar) of combinaties hiervan

Financiële gegevens
Investeringskosten (totaal): €14.410.634,-- Prijspeil: januari 2005

Projectomschrijving
Door integraal en regionaal denken is de noodzaak van interim-huisvesting voor een achttal verzorgings- en verpleeghuizen in Velp en Arnhem gecombineerd in één groot tijdelijk huisvestingsproject te Velp. Op het terrein van ziekenhuis Velp heeft Stichting Innoforte door middel van IFD-bouw een complex voor maximaal 225 verpleeghuisplaatsen gerealiseerd. Gedurende de periode 2006 – 2015 zal dit complex in verschillende samenstellingen en door verschillende instellingen worden gebruikt, waarbij ervan wordt uitgegaan dat bewoners van de instellingen ongeveer 1,5 tot 2 jaar in de interim-huisvesting verblijven. Na dit verblijf wordt het gebouw aangepast aan de volgende bewonerssamenstelling, door aanpassing van de enigszins flexibele bouwkundige modulen.

Functioneel is het complex opgezet als gangen met aan weerszijden eenheden
van telkens twee zit-/slaapkamers met een voorruimte en badkamer. Een eenheid wordt bewoond door één of twee
bewoners. In het eerste geval (categorie licht) wordt één van de twee kamers gebruikt als woonkamer en de andere als slaapkamer, waarmee één verzorgingshuisunit van ca. 45 m² wordt gevormd.

Bij bewoning door twee bewoners (categorie zwaar) heeft ieder bewonereen eigen zit-/slaapkamer van ca. 15,5 m² en wordt het sanitair gedeeld. Door in een wooneenheid de wand tussen de zit-/slaapkamers te verwijderen ontstaat een grotere huiskamer die geschikt is als algemene verblijfs-/ontmoetingsruimte voor een groep bewoners.

Op de begane grond wordt een aantal wooneenheden gebruikt voor algemene functies. Zo doet daar een aantal zit-/slaapkamers van 15,5 m² dienst als kantoorruimte en wordt daar een badkamer ingericht als archief c.q. kopieerruimte. Ook hier kan door het weghalen van binnenwanden worden gevarieerd in de grootte van ruimtes. In
enkele gevallen worden eenheden aan elkaar gekoppeld om vergaderruimtes of zalen voor fysiotherapie te creëren.

De opbouw uit deze standaardeenheden biedt de mogelijkheid om het gebouw aan te passen aan de verschillende wensen en bezettingsgraden van de afzonderlijke instellingen. Volgtijdelijk gebruik door verschillende zorginstellingen
wordt op die manier goed mogelijk. De capaciteit kan variëren van 179 plaatsen in de categorie licht tot 225 plaatsen in de categorie zwaar, of alle combinaties daartussenin. Zowel op één bouwlaag als tussen de verschillende bouwlagen is het mogelijk om scheidingen aan te brengen tussen de verschillende doelgroepen. Door de gekozen opzet vindt er echter wel kruisend verkeer plaats, waarmee de voorziening niet voor iedere doelgroep geschikt is.

Het grootschalige gebouw wordt gekenmerkt door lange gangen met veel repeterende elementen. Om de oriëntatie binnen het gebouw te verbeteren is gebruik gemaakt van contrasterende kleuren op wanden en vloeren die de zijgangen en bijzondere voorzieningen (liften, recreatie- en facilitaire ruimtes e.d.) markeren.

Om de kosten op een aanvaardbaar niveau te houden moet het complex minimaal 6 jaar worden gebruikt. De initiatiefnemer gaat echter uit van een gebruiksduur van ongeveer 10 jaar, waarmee de kosten ruim onder het maximaal toegestane niveau blijven. Een probleem is dat de verkregen tijdelijke ontheffing van het bestemmingsplan (maximaal vijf jaar) korter is dan de uiteindelijke gebruiksduur