Geef uw mening!
Stuur uw brieven, foto's, afbeeldingen, filmpjes of cartoons naar
theo.kooijmans@gmail.com
Maak het niet te bont. De redactie behoudt zich het recht voor om inzendingen zonder opgaaf van redenen te weigeren.

vrijdag 23 november 2007

Week van het respect (3) - Op school

Ook bij ons op school kwam het verzoek van de gemeente om aandacht te besteden aan de week van het respect. Compleet met lessuggesties en de mogelijkheid om een stellingenspel in het bijzijn van een wethouder of burgemeester te houden. Met als doel om de leerlingen middels een discussie te laten nadenken over respect. Want respect begint immers al in de omgang met je klasgenoten.

Nou zat ik zelf niet te wachten op het bezoek van de gemeente, want ik voel mij al jarenlang respectloos door hen behandeld.

Mijn huis staat nl. in het plangebied Hart van Dieren en de gemeente wil onze grond graag goedkoop bemachtigen. RESPECTLOOS !!!!
En dan heb ik het nog niet eens over de jarenlange onzekerheid: weg? Wanneer? Onteigenen? Gaat het Hart van Dieren nog wel door?

Voor de leerlingen zou een bezoek van een wethouder wel interessant zijn, dus schreef mijn collega zich in. Op de dag van het bezoek stond hij immers voor de klas.

Maar… gezien de enorme belangstelling voor de bezoeken van de wethouders had de gemeente de vrijheid genomen om een andere dag te prikken. Hierdoor kwam Jan Bart Wilschut ( de wethouder, die het project Hart van Dieren in zijn portefeuille heeft) onze klas bezoeken………..op mijn werkdag!!!

Een mooie gelegenheid om de gemeente er nogmaals op te wijzen dat respectvol met elkaar omgaan juist ook voor een gemeente geldt. Zij hebben immers ook nog een voorbeeldfunctie. Je kunt wel over mooi praten over respect, maar daden zeggen uiteindelijk toch meer.

Jan Bart Wilschut kwam en werd door de leerlingen stevig ondervraagd:
- Hoe oud bent U?
- Heeft U kinderen?
- Houdt U van pretparken?
- Waarom bent U wethouder geworden?
- Bent U wel eens gestressed?

Hierna hebben we het stellingenspel gespeeld, wat leidde tot pittige discussies:
- Als je een portemonnee vindt mag je die dan houden?
- Is iemand uitschelden omdat hij rood haar heeft pesten?
- Mag je altijd vuurwerk afsteken als je dat wilt?

Tot slot had ook de juf nog een aantal stellingen over respect:

1. De gemeente toont respect voor haar bewoners wanneer zij de traumatische ervaring van onteigening uit je eigen woning reduceert tot goedkope grondpolitiek en haar bewoners moeten onderhandelen om nog een beetje meer op het lage gemeentebod te krijgen.

2. Woorden zijn belangrijker dan daden: je kunt beter over BARMHARTIGHEID spreken dan goed voor je burgers zorgen.

3. Moet een wethouder, die in de media de woorden ruimhartig belonen en barmhartigheid preekt, zich niet diep schamen en ingrijpen bij zijn ambtenaren, wanneer de ambtelijke werkelijkheid juist ten nadele van die bewoners is?

4. Jaren in onzekerheid of je weg moet uit je huis is zenuwslopend en ziekmakend. Het legt je leven lam!!

5. Verwacht U (de gemeenteraad, een wethouder) dat haar burgers respect hebben voor een gemeente, die hun burgers uit hun bezit, hun huis jaagt zonder fatsoenlijke vergoeding.

6. U kunt de woede, machteloosheid, verdriet en onzekerheid van huiseigenaren, die belast zijn met de W.V.G., niet weg nemen.

Enigszins verbaasd leek de wethouder mij wel bij het lezen van de eerste stelling. Al gauw had de wethouder in de gaten dat deze stellingen over het Hart van Dieren gingen.

Vervolgens merkte hij op dat de stellingen haast wel door iemand gemaakt moesten zijn die er persoonlijk mee te maken heeft. Ik heb toen maar verklapt dat het mijn persoonlijke situatie is.

Na de les hebben we nog verder gepraat over de in mijn ogen respectloze benadering van de gemeente:

• De enorme, voortdurende onzekerheid over ons huis, ons leven, onze toekomst.

• Het bieden van een WOZ-waarde voor je huis, waardoor je gedwongen wordt het spel mee te spelen om meer geld voor je huis te krijgen, zodat je hopelijk een soortgelijk huis kunt terugkopen.

• Onderhandelingen die toch uiterst traag en hard worden gevoerd door de ambtenaren, terwijl er beloofd is deze ruimhartig voort te zetten.

Jan Bart Wilschut luisterde, maakte aantekeningen en beloofde actie.

Zelf vind ik dat ik mijn leerlingen heb laten zien hoe je een gast respectvol behandelt: We hadden ons goed voorbereid, de thee en koffie stond klaar, we probeerden elkaar uit te laten praten, al is dit soms wel moeilijk.

Nu maar hopen dat ik eindelijk eens respect van de gemeente terug krijg en het niet alleen maar bij mooie woorden blijft.

Juf Tinele (Garritsen)