Door: Barbara de VosOpen brief aan het bestuur van Gemeentebelangen
Ik heb geworsteld met de vraag of ik nog langer lid kan (of moet) blijven van Gemeentebelangen. En met de vraag waar ik naar moet luisteren: mijn hart of mijn verstand?
12½ Jaar geleden heb ik aan de wieg van Gemeentebelangen gestaan. Ik heb de partij net als een kindje verzorgd en gekoesterd, ben met haar door dik en dun gegaan, heb er veel tijd en energie in gestoken om haar volwassen(er) te laten worden. Ik was er niet altijd gelukkig mee, maar vaak ook wel. We hebben vreugde en leed gedeeld, gewoon zoals het hoort - in goede en in slechte tijden. Want Gemeentebelangen was er voor de burger. De burger die te vaak niet gehoord en gekend werd. Daar draaide het voor mij om. Dat was en is het bestaansrecht van Gemeentebelangen.
Dus sprak mijn hart: lid blijven!
Maar nog nooit zijn de tijden zo slecht geweest als nu. Twee maanden geleden begon de
ellende, ik kan het niet anders noemen. De “jonge garde” botste met de “oude”. Achteraf gezien om een druppeltje, maar wel het druppeltje dat de emmer deed overlopen.
Aanvankelijk was ik blij dat ik al een half jaar tevoren besloten had met het raadswerk te stoppen – alles heeft zijn tijd en voor mij was het tijd voor iets anders. Voor iets anders moois, want de 12 jaar raadswerk waren voor mij een zeer interessante en leerzame tijd die veel energie eiste maar ook veel energie opleverde.
Dus ik was blij dat ik er vanaf dit moment slechts vanaf de zijlijn bij betrokken was. Maar ook vanaf de zijlijn doe je reddingspogingen als je kind in het water valt en wil je voorkomen dat het verdrinkt. Of om met Bertolt Brecht te spreken: wie vecht kan verliezen, wie niet vecht heeft al verloren.
Ik zag de tweespalt zich voltrekken. Ik wilde te hulp komen: het mocht niet baten. In tegendeel, het werd van kwaad tot erger. Ik werd persoonlijk geschoffeerd en beschadigd door uitingen van de voorzitter Olaf Wullink. Het geheel belandde zelfs op een dermate laag niveau dat ik nu niet anders kan dan naar mijn verstand te luisteren en het lidmaatschap van Gemeentebelangen op te zeggen.
Ik zal niet deelnemen aan de ledenvergadering in mei. De voorzitter weigert zelfs me te vertellen wanneer de vergadering zal plaatsvinden. En dus kan ik ook niet mijn motie van afkeuring tegen het bestuur inbrengen. Daarom hier in het kort wat ik had willen zeggen:
• het bestuur heeft het a) herhaaldelijk en b) op een cruciaal moment af laten weten door niet als mediator op te willen treden en de strijdende partijen aan één tafel te brengen
• voor het bestuur waren eigenbelang en haantjesgedrag belangrijker dan het welzijn van de partij en het vertrouwen van de kiezer. Daarmee is aan de beweging van onze lokale partij onherstelbare schade toegebracht
• het bestuur heeft de beoogde (en broodnodige) verjonging van de fractie sterk tegengewerkt en pleegt kiezersbedrog met de optie, dat het ene overgebleven GB-raadslid zich zal voegen bij de PvdA of de VVD
• het bestuur heeft nieuwe leden voor de volgende ledenvergadering een stemverbod opgelegd – dat is niet alleen ondemocratisch, het past ook geheel niet bij de principes van Gemeentebelangen vanaf het begin: openheid, duidelijkheid en betrokkenheid.
En zeer zeker nog een woord aan mijn oud-fractieleden: jullie hebben allemaal kennis genomen van het herhaaldelijk onbeschofte gedrag van voorzitter Olaf Wullink tegenover mij, ik herinner jullie aan twee dingen: hij verbood mij het woord te nemen tijdens het afscheidsfeest voor de uittredende raadsleden en last but not least zijn “Stinkefinger”. Zo gaat een afdelingsvoorzitter om met zijn voormalig raadslid. Ik heb heel veel reacties van raadsleden gekregen. Geen enkele van jullie.
Als je zo met mensen omgaat verdient dit in mijn ogen maar één kwalificatie: beschamend en asociaal! Aan de andere kant – nadat jullie zo nodig van de oud-voorzitter af moesten hebben jullie nu de voorzitter die jullie verdienen.
Gemeentebelangen is Gemeentebelangen niet meer, ik wil er niet meer bij horen.
Barbara de Vos