Door: Adriaan DolkIn een vlammend betoog trekt mevrouw Rook (u weet wel van de groep Pieper Rook in de gemeenteraad van Rheden) tegen mij ten strijde omdat ik van mening ben dat een uitspraak van de Raad van State over een dakopbouw in de Breukinklaan moet worden gerespecteerd en dat een bestemmingsplan niet al la carte behoort te worden gewijzigd.
Haar vertrouwen in mij is te paard in een stofwolk vertrokken. Waarheen toch? Waarschijnlijk naar een heksenjacht in de middeleeuwen; tenminste dat maak ik uit haar woorden op. Want al die heksen in de middeleeuwen vang je niet met een vlindernetje, dan kan zo’n paard best te pas komen. Dat is scherp gezien van mevrouw Rook.
Maar nu doet het geval zich voor dat ik niet zo erg zit te wachten op het vertrouwen van mevrouw Rook. Dus ik zal dat vertrouwen ook niet zo erg missen. Integendeel ik wens het vertrouwen van mevrouw Rook een goede jacht in de middeleeuwen met een flinke buit aan heksen. Ik ben eigenlijk reuze blij dat haar vertrouwen te paard nu zo ver weg is; ik had me nooit gerealiseerd dat ze me vertrouwde, maar nu ik me daar een voorstelling bij maak, benauwt me dat enigszins.
In het algemeen doe ik niet zo m’n best om het vertrouwen van bestuurders te winnen. Eerlijk gezegd dacht ik tot nu toe dat het omgekeerde het geval zou moeten zijn. Mevrouw Rook zou haar best moeten doen om mijn vertrouwen aan haar zadeltas te binden; want - eens komt de dag - dan heeft ze me nodig om weer in de raad de belangen van de inwoners van Rheden te kunnen behartigen door in de oppositie het college te controleren of misschien wel als wethouder allerlei bestemmingsplannen te wijzigen als het haar zo te pas komt.
Hoe dan ook, ze zal er aan moeten wennen dat zij uitspraken van een hoogste rechtscollege - of het nu de Hoge Raad is of de Raad van State -in zo’n positie respecteert en niet nog eens op haar eigen houtje hoor en wederhoor gaat toepassen. Maar dit terzijde, want dit stukje ging tot nu toe over paarden, voorzover ik nog kan overzien.
Na de laatste verkiezingen kreeg ik mevrouw Rook er ongevraagd bij, maar je mag een gegeven paard niet in de bek kijken. En dat paard verdwijnt dan ook nog in een stofwolk richting middeleeuwen. Duidelijk heb ik bij die verkiezingen op het verkeerde paard gewed. Maar troost u mevrouw Rook; er is geen paard zo bont of er zit wel een vlekje aan.
Niettemin, voor iedereen, ook voor die opgejaagde heksen, het paard, de stofwolk en niet te vergeten mevrouw Rook: de beste wensen voor het nieuwe jaar.
Adriaan Dolk, Dieren