Hebt u de afgelopen weken ook zo genoten van sneeuw, ijs en gladheid? In november bezwoeren allerlei overheden ons dat ze genoeg zout in voorraad hadden voor een strenge winter. Enkele weken na de eerste sneeuw bleek hoe genoeg dat “genoeg” was. Het zout was op. Juist lokale overheden lieten het compleet afweten. Eind december werd alleen nog mondjesmaat gestrooid op de belangrijkste doorgaande wegen. In de woonwijken was chaos troef. Ouderen waagden zich niet buiten de deur. Mensen die de staat op moesten speelden Russisch roulette. In mijn omgeving telde ik een stuk of drie slachtoffers die min of meer ernstige kwetsuren hadden opgelopen bij valpartijen. Kortom, op straat was het ronduit gevaarlijk.
In Velp en Rozendaal was de situatie nog heilig vergeleken met Arnhem. De vrijdagmiddag voor Kerst moest ik per auto naar de Thuiszorgwinkel in de Beekstraat in Arnhem. Het kostte me drie kwartier over om via Presikhaaf naar de Berenkuil te komen. De route leek geknipt voor een schaatsmarathon. Andere belangrijke verkeersaders als de Arnhemse singels en de Apeldoornseweg waren op sommige plekken eveneens levensgevaarlijk. De hoger gelegen stadswijken waren helemaal onbegaanbaar. Daar kon eind december zelfs geen vuil worden opgehaald.
In Rheden was de situatie wel iets beter maar ook bij ons kon de gemeente het niet aan. Vooral in de straten in de woonwijken was de doffe ellende. De dooi en de regen van vorige week kwamen als geroepen. Zij bevrijdden ons eindelijk, na weken overlast, van de dikke spiegelgladde ijskoek.
Wethouders hebben geen invloed op het weer. En niemand is gelukkig met deze situatie maar de vorige winter had toch een waarschuwing moeten zijn. De gemeente heeft alles uit de kast gehaald om de overlast te beperken maar zij had zich veel beter kunnen en moeten voorbereiden.
De winter bezorgt de lokale schatkist trouwens een forse financiële strop. De kosten voor overuren van personeel en de inhuur van strooiwagens en sneeuwschuivers tikken flink aan. Om nog maar te zwijgen van de wegen zelf. Die lijken soms meer op een gatenkaas dan op een weg. De schade moet in de tienduizenden euro’s lopen.
De maatschappelijke gevolgen van het winterweer en de rol van de gemeente daarin zijn politieke onderwerpen van de eerste orde. Maar vanonder de Steegse kaasstolp drong alleen zacht geronk van snurkende politici tot me door. Ik was dan ook van plan om de Rhedense raadleden eens flink de oren te wassen. Op het laatste moment werd dat voorkomen door VVD-raadslid Werner Vermeire. Hij was wel alert en vraagt aandacht voor de problemen. Werner stijgt met stip. Zijn suffende collega’s mekkeren liever over hun verheven visie op de Grien Vellie, de Ecologische Hoofdstructuur of afvalscheiding dan dat ze zich druk maken over zoiets banaals als gladheidbestrijding en veiligheid op straat.
Nu ik het er toch over heb. Dit gemeentebestuur wil 1,4 miljoen euro uitgeven. Daarvoor worden ons kleinere kliko’s in de maag gesplitst waarvoor we ook nog eens extra moeten betalen. De winter laat zien dat we dat geld beter kunnen besteden.