Steegse Vertellingen - 6. Businesscase

In april 2005 werden ter afsluiting van de haalbaarheidsfase en als start van de planfase besluiten gevraagd over het samenwerkingscontract tussen gemeente, provincie en Prorail, het functioneel programma van eisen en de businesscase.

Dit was tevens de vuurdoop voor Jan Bart Wilschut. Hij volgde Ella Schadd op die burgemeester werd in Boârnsterhiem.

Mijn twijfels namen toe bij de behandeling van de businesscase. In februari was nog uitgegaan van € 126 miljoen terwijl dit nu (2 maanden later) ineens was teruggebracht naar € 104 miljoen .

Het ontbreken van gedegen risicomanagement en de vraag waarom alles onder verplichte geheimhouding werd behandeld voelden ook niet goed en brachten me nog meer aan het twijfelen. Bovendien kregen we in eerste instantie slechts een uittreksel van het Functioneel Programma van Eisen. Ook de koppeling met Havikerpoort beviel me niet. Instemming met Hart van Dieren betekende uiteindelijk ook te worden meegezogen in de plannen voor de Havikerpoort.

Ik was nog steeds voorstander van het project maar de manier waarop de gemeenteraad het proces in werd getrokken en het ontbreken van grip op het project begon mij te benauwen.

De voorbeelden van uit de hand gelopen projecten lagen voor het oprapen. Ik ben nog steeds gebonden aan geheimhouding maar ik kan wel zeggen dat deze businesscase aan alle kanten rammelde. Gaten waren gedicht met dubieuze aannames en er werden besparingen voorzien de gebaseerd waren op vage begrippen als efficiencywinst en marktdruk. De concurrentie op de markt zou ervoor zorgen dat de bouwkosten lager zouden zijn als geraamd. De opbrengsten van de geplande parkeergarage werden meegerekend en de bouw van 400 woningen en kantoren zouden ook een smak geld in het laatje brengen.

Kortom, het plan was niet meer het uitgangspunt voor de kostenraming maar de beschikbare gelden werden op creatieve wijze aan het plan aangepast. De relatie tussen het beschikbare budget en het plan was zoek maar dat kon toch niemand echt goed controleren en zeker de gemeenteraad niet.

Steegse Vertellingen - 5. Structuurplan

Mijn onrustgevoelens werden ook gedeeld door andere partijen. Tot nu toe had de raad voornamelijk aan de kant gestaan. De raadsleden konden niet meer aan de burger uitleggen wat er allemaal gebeurde en begon haar rol op te eisen.

In september 2004 was het voorontwerp Structuurplan Centraal Ontwikkelingsgebied Dieren ter inzage gelegd. Vooral individuele bewoners en het bedrijfsleven in het plangebied reageerden. Er kwamen 28 inspraakreacties maar daaruit sprak al wel grote bezorgdheid. De vaagheid van het plan, het ontbreken van een duidelijke visie op de verkeersafwikkeling en bezorgdheid over het behoud van woon- en dorpsfuncties waren de belangrijkste reacties.

In maart 2005 werd het structuurplan door de raad aangenomen. Bij de voorafgaande commissievergadering en de behandeling in de raad begonnen de bewoners en belangenorganisaties in Dieren zich nadrukkelijk te roeren. Na de eerdere inspraakreacties in het najaar van 2004 brachten belangenorganisaties en individuele bewoners brachten nog eens hun bedenkingen over. Men maakte zich zorgen over de verkeersafwikkeling, de parkeervoorzieningen, overlast tijdens de bouwperiode, de bebouwing van de het Hart en behoud van het stedebouwkundige aanzien, de financiering en de mensen en woningen die voor het project moesten wijken.

De PvdA stelde vast dat voor “Hart van Dieren” vanaf nu veel ingewikkelde onderwerpen aan de orde zouden komen en stelde voor om daarvoor de raad te laten ondersteunen door externe deskundigen.Later in het jaar zou de inzet van externe ondersteuning nog een belangrijke rol gaan spelen.