Dringende oproep

Door: Joop Zijlstra

Dringende oproep aan elk lid van de gemeenteraad van Rheden om met bewoners van de Burgemeester Willemsestraat nrs. 8, 10, 12 en 14 in Dieren contact op te nemen. Zij verkeren in een moeilijke, ja, hachelijke situatie. Ter toelichting het volgende.

Op 18 november 2004 werd in de toen nog bestaande Commissie Ruimtelijke Ordening van de gemeente Rheden door een betrokken inwoner van Dieren, ervaringsdeskundige, ingesproken. Hij sprak over de ellende van de bewoners van huizen ten noorden van het spoor in Dieren. De gemeente en de provincie zetten hun in het kader van plan ‘Hart van Dieren’ het mes op de keel in pogingen hun huizen aan te kopen. Zij hadden daarbij wisselend ‘succes’.

Op 13 mei 2008 heb ik in uw midden de situatie van toen nog eens aan de orde gesteld. Omdat de tweede dag erna het projectbureau Hart van Dieren zou worden opgeheven heb ik dat bevrijdingsdag genoemd voor mensen aan de Noorderparallelweg die hun huis niet hadden verkocht. Hun huizen bleven staan!

Anderen in de directe omgeving hadden het nakijken. Zij hadden hun huizen wel afgestaan. Zij waren slachtoffer van opkopers van gemeente en provincie die hun handel dreven -oonder het motto ‘onder druk wordt alles vloeibaar’. Intimidatie, chantage, de methode van verdeel en heers, makelaarstrucs, waren aan de orde van de dag. Kijkt u de tekst van de heer Aalbers nog maar eens door, met de daarbij behorende beelden.

Ik gaf ze bij mijn inspraak aan de griffier ter verspreiding onder u. Men bleek onder u horende doof?

Drie beelden van effecten van zulk optreden van gemeentelijke opkopers elders.
* Om een weg aan te kunnen leggen moest de gemeente A. de beschikking krijgen over een zestal huizen. Die moesten gesloopt. Drie eigenaren gingen door de knieën in de opgedrongen gedachte van ‘morgen krijgen we misschien nog minder’. De andere drie namen geen genoegen met het aangeboden, veel te lage bedrag. 'Ach', sprak de wethouder daar eenvoudig, we hebben de tijd. Ik ken nog wel enkele nette allochtonen die in onze drie woningen graag tijdelijk willen wonen. (In Dieren gebeurde ook zoiets, met dit verschil dat het debacle van ‘Hart van Dieren’ hen redde.)
* In B. was over iemands perceel een straat geprojecteerd. Maar hij weigerde zijn tuin voor een spotprijs te verkopen. Men kon de de straat gedurende tientallen jaren slechts aan één kant inrijden.
* In C. bleef een rijtjeshuis staan. Ook hier Weer een te lage prijs. Na sloop van de buurwoningen werd aan beide zijden een muur gemetseld. Het fietspad werd er omheen geleid. De bewoners wonen er nog. Op een zijkant staat een grote advertentie (met vergunning van de gemeente). U ziet het wel voor u, denk ik.

Monumenten van onverzettelijkheid zijn het, van bewoners èn van de gemeente. Moest dat zover komen? De vraag wie hier wijs handelde wordt officieel niet beantwoord. Maar de verbeten strijd was er niet minder om. 

Intimideren kan blijkbaar niet vroeg genoeg beginnen.

Op maandagavond 18 juli 2011 beleggen provincie en gemeente een bijeenkomst voor bewoners van de Burg. Willemsestraat. De projectleiding van ‘Traverse Dieren’ zou hen bijpraten over de stand van zaken. Van de kant van de provincie was een taxateur aanwezig. Kijk, dat is intimidatie. Ook al zijn voor aanwezigheid van zo’n makelaar argumenten aan te voeren. (Dat was destijds ook zo in Dieren, het is een bekend stramien!)
Toen ik daar toevallig van hoorde heb ik dat in forse termen bij de projectleiding aan de orde gesteld.
Mijn woorden werd mij in de hogere legerleiding van de provincie niet in dank afgenomen. Dat is niet verwonderlijk. ‘Neem vast een taxateur mee’, zal iemand daar hebben geopperd, ‘dan is het duidelijk.’ In die hogere regionen wordt de strategie bepaald, daar worden de lijnen getrokken om de inwoners aan te pakken, daar wordt over de centjes geplust en gemind. Het contact aan het front met de inwoners is aan de lagere echelons. Die doen wat zij ambtelijk móéten. Dat is (te) hard.

Intussen sleept de zaak zich voort.
Gaat u daar toch eens praten. Het gaat mij nu niet om de bewoners van de nummers 2, 4 en 6. Die zitten nog in fase 1. Volgens mij zouden ook die woningen dienen te worden aangekocht. Maar dan komen ze ook in fase 2, waar het hier over gaat. Dat is een fijn perspectief zo te zien.
De mensen in die fase 2, op nummers 8, 10, 12 en 14 weten wel, dat zij plaats moeten maken in het algemeen belang. Maar daar dient een redelijke vergoeding tegenover te staan.

In de onteigeningswet staat:
‘De onteigenende partij tracht hetgeen onteigend moet worden bij minnelijke overeenkomst te verkrijgen’. Het gaat er om wat onder ‘minnelijk’ wordt verstaan. Gedachtengoed van genoemde hogere leiding voert de boventoon?
Het minnelijk maakt dan al gauw gemelijk, waarbij ruimhartigheid ver uit het zicht verdwijnt. Hoe dat precies zit bij die bewoners?
Is het niet wenselijk dat zij zich kunnen uitspreken aan hen die zeggen hun vertegenwoordigers te zijn?
Gaan die vertegenwoordigers akkoord met plan ‘Traverse Dieren’ zonder te weten hoe dat plan uitwerkt? Met diegenen die in fase 1 verkeren zijn er van uw kant contacten, maar daarmee is het niet gedaan. Wellicht komt voor hen ook fase 2? Er is voor u nog werk aan de winkel. Gelukkig is het plan ‘Traverse Dieren’ voorlopig. )*

Vraagtekens alom.
In het plan gaat men er vanuit dat vier woningen zullen worden aangekocht (nummers 8, 10, 12 en 14). De andere drie woningen zouden moeten blijven staan (nummers 2, 4 en 6)?
(Inderdaad staat daar een vraagteken, zoals u zult begrijpen.)

Met deze brief nodig ik u uit om contact op te nemen met bewoners van 8, 10, 12 en 14. U zou dat bijvoorbeeld kunnen doen met de bewoners van nr. 10, (TKO: naam en telefoonnummer). U kunt dan de precieze implicaties aan de weet komen.
Ik hoop dat u mijn suggestie niet opvat als vrijblijvend gegeven.

Met een vriendelijke groet,
Drs J. Zijlstra, Ellecom

)* Overigens, wat plan ‘Traverse Dieren’ betreft, verneem ik dat er onder u zijn die al te gemakkelijk heengestapt zijn over het te kostbare onderdeel ‘wegverlegging N348’.
Niet alleen bestaat er geen harde subsidievoorwaarde daartoe van de kant van het Rijk, maar de MER heeft ook negatief geadviseerd. Zou u de drie gegevens niet serieus nemen?
Dat kan nog want wat voorligt is slechts een voorlopige keuze.
De factor tijdsdruk hoort ook bij de beleidsstrategie van de hierboven genoemde legerleiding. Het ‘We moeten geen vertraging hebben’ wordt dus in uw richting gehanteerd. De omstandigheden kunnen best enige vertraging hebben. Mij dunkt dat een goed plan dat iets langer duurt beter is dan een halfbakken plan. JZ.