Het exploitatieresultaat van Innoforte toont een grillig verloop. In 2005 piekte het exploitatieresultaat naar 227.000 euro. In 2006 sloeg dit om naar een verlies van 500.000 euro. Er werd nog ‘n winst van 70.000 euro geboekt op de aanleunwoningen en bungalows maar in de verzorging werd zwaar verlies geboekt.
Ht verlies wordt verklaard door een hoge personeelsinzet in het ’t Jaghuis en het Lorentzhuis, meer uitzendkrachten dan begroot en een saldo aan verlofuren van 120.000 euro.
Het ligt er maar aan hoe je er naar kijkt.
De hoge aflossingsverplichtingen zullen ook niet meehelpen om zwarte cijfers te schrijven. Uit het jaarverslag komt geen duidelijk beeld naar de verdeling van het personeel over bedrijfsvoering (management) en en de zorgmedewerkers. Het lijkt er echter op dat de “top” steeds zwaarder wordt. En in 2006 zijn twee kwaliteitsmedewerkers aangetrokken. Kosten toch ook wat lijkt me. Maar ja: dat zijn natuurlijk stafmedewerkers en geen handen aan bed. En met een kwaliteitscertificaat kom je tenslotte goed voor de dag.
Aan de personeelskosten te zien valt het allemaal nog wel mee. Voor personeel “niet in loondienst” (de uitzendkrachten? Ook inhuur voor de bedrijfsvoering?) werd 140.000 euro meer uitgegeven dan in 2005. De 120.000 euro's reservering voor verlofuren worden gebeutraliseerd door een daling van afkoopregelingen met 130.000 euro. Het verlies moet dus ergens anders vandaan komen.
Om uit de rode cijfers te komen is er voor het Jagthuis en het Lorentzhuis toch maar een vacaturestop afgekondigd. Wordt het werk wel zwaarder van.
De organisatie SZW was twee keer zo groot als HWZV (Lorentzhuis) maar had een vier keer hogere schuldenlast.
Eind 2003 had SZW een bedrag van 7,2 miljoen euro aan langlopende schulden en HWZV had 1,8 miljoen euro langlopende schulden. De teller stond bij de start van Innoforte dus op 9 miljoen euro aan langlopende schulden.
Eind 2006 was dit bedrag opgelopen naar 22,5 miljoen euro (inclusief aflossing-verplichting). In de laatste twee jaren zijn forse leningen afgesloten. Waarschijnlijk ten behoeve van de bouwactiviteiten.
In 2003 moest SZW 395.970 euro aflossen en HZW lostte 116.476 euro af.
De aflossingsverplichtingen zijn sinds 2004 opgelopen van 567.000 euro naar 2,9 miljoen.euro (te betalen in 2007).
Over vijf jaar wordt een restschuld verwacht van 8,3 miljoen euro. Dan moet er de komende jaren dus fors afgelost gaan worden.
Klik om te vergroten.HWZV (Lorentzhuis) eindigde 2003 met een eigen vermogen van € 1.064.473,-.
Bijna twee keer zoveel als de € 554.460,- van SZW. Het fusiebedrijf zou dus moeten beginnen met een eigen vermogen van € 1.618.933,00.
Merkwaardig. Het jaarverslag van 2004 van Innoforte vermeld per 1 januari 2004 een eigen vermogen van € 1.408.933,-.
Waar is die twee euroton gebleven? Andere rekenmethoden? De accountant heeft het goedgekeurd dus het klopt waarschijnlijk wel.
Het eigen vermogen blijft in de jaren 2004, 2005 redelijk stabiel maar valt in 2006 met 0,5 miljoen euro sterk terug. (ca. 1/3 minder)
Klik om te vergroten. Ook de liquide middelen (het cash-geld dat op de bankrekening staat en geld dat snel vrijgemaakt kan worden) vallen in 2006 sterk terug. Eind 2006 is er zelfs 1,7 miljoen euro minder aan liquide middelen dan eind 2005.
Klik om te vergroten. Al met al ’n flinke belasting voor Innoforte. En ik denk dat de organisatie een paar moeilijke jaren tegemoet gaat. Als de Casa bevoorbeeld minder oplevert of niet op tijd kan worden verkocht of als de bouw van de nieuwe complexen duurder uitvalt of te lang gaat duren dan heeft Innoforte een behoorlijk probleem.
Zou dat een verklaring zijn voor de verkoop van Nieuw-Schoonoord aan Vivare? Is het geld van de verkoop in de kas van Innoforte gevloeid? We zullen het zien bij het volgende jaarverslag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten