Grote schoonmaak

Wethouder Jan Bart Wilschut grijpt het Hart van Dieren-advies van Verdaas aan om zijn aftreden aan te kondigen. De echte oorzaak ligt natuurlijk in de falende bestuurlijke controle op het project.

Wat dat betreft moeten de conclusies van de audit toch een hele kudde bestuurders en politici het schaamrood naar de kaken jagen.

Jarenlang heeft men de kop in het zand gestoken. De voorbeelden van mislukte projecten elders liggen voor het oprapen. En iedere keer weer wordt dit onderzocht en verschijnen er dikke rapporten maar men weigert daaruit te leren. Het kan natuurlijk altijd een keer fout gaan maar dat men zich onvoldoende inspant om dit te voorkomen is onvergeeflijk. Men probeert het niet eens.

De gevolgen zijn bekend. Nog afgezien van de zakelijke en bestuurlijke gevolgen is de schade die is toegebracht aan het vertrouwen in de overheid en de politiek niet in geld uit te drukken

Denk eens aan de mensen die ten onrechte hun huis moesten verlaten, de tijd en de energie die goedbedoelende burgers in dit project hebben gestoken en de verkilde verhoudingen tussen overheid en belangengroeperingen.

Jan Bart Wilschut heeft fouten gemaakt. Hij heeft daar tot nu toe als enige de consequenties uit getrokken. Als je kijkt naar de mens achter de bestuurder Wilschut dan zie je een sociaal bewogen man die er het beste van heeft geprobeerd te maken en die het moeilijk heeft met de gevolgen van dit echec en de emotionele schade die aan mensen is toegebracht. Dat siert hem en ik heb daarom ook met hem te doen.

Het blijft niettemin zeer terecht dat hij opstapt. Maar het zou onrechtvaardig zijn als dit zich beperkt tot hem alleen. En als wij willen dat de adviezen van Verdaas een eerlijke kans verdienen dan moet er schoon schip worden gemaakt.

Een hele reeks bestuurders, politici en ambtenaren komt voor een afscheidsreceptie in aanmerking.

Allereerst de gedeputeerde van de provincie, Marijke van Haaren. Zij is, als voorzitter van de stuurgroep, de hoofdverantwoordelijke voor de falende controle en het beleid in dit project. En daar mag zij niet mee weg komen.

Dan is daar het college van B&W. Dat heeft zich altijd gepresenteerd als collegiaal bestuur en keer op keer benadrukt dat niet een individuele wethouder maar het voltallige college verantwoordelijk is voor het beleid. Logischerwijs zal dat consequenties moeten hebben. Tot nu toe heb ik alleen Joop Kock bewegingen in die richting zien maken. We zullen de komende tijd zien wat dat collegiale bestuur voor de overige wethouders en de burgemeester precies betekent.

Daarnaast dient de gemeenteraad de hand diep in eigen boezem te steken. Die heeft (al in 2005) verzuimd om haar verantwoordelijkheid te nemen. En alle partijen, geen enkele uitgezonderd, hebben de afgelopen twee jaren wethouders voor het college van B&W geleverd. En daarbij hebben ze zich soms ernstig gecompromitteerd. Tot aan regelrecht kiezersbedrog toe.
Zelfs de minst schuldige tot nu toe, GroenLinks, zwijgt op dit moment in alle talen. Uit vrees voor het verlies van dat zachte wethouderspluche.

Tenslotte blijkt het ook in de projectorganisatie goed mis te zijn. Niet alleen de (financiële) huishouding is een puinhoop maar ook de projectleden hebben het met elkaar aan de stok gekregen. Bovendien blijkt de projectdirecteur vooral de belangen van de provincie te dienen en niet het algemene projectbelang.

Gun het advies van Verdaas een kans!
Maar dan moet eerst de bezem door deze Augiasstal.

Bijgaand de brief in de Regiobode. Klik op de afbeelding om te vergroten.