In de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen op 3 maart legt het Streekjournaal wekelijks een vraag of stelling voor aan de Rhedense politiek.
De rijksoverheid moet bezuinigen en de gemeenten zullen daar de gevolgen van merken. Het financiële klimaat ziet er voor de gemeente Rheden in de komende jaren dan ook niet echt florissant uit. Er zal bezuinigd moeten worden. Wellicht heeft dat ook gevolgen voor het sociaal beleid. Hoe gaat de Rhedense politiek daarmee om?
De stelling van deze week luidt: Sociaal beleid: Schaven, snijden of sparen?
De bijdrage van Tjebbe Vugts (CDA) is helaas uit de tekst weggevallen en daardoor niet in de krantenartikel in het Streekjournaal terecht gekomen. Mijn fout. Maak ik volgende week goed. De tekst is wel in dit blogbericht opgenomen
Tjebbe Vugts (CDA): Het CDA pleit voor een ruimhartig gemeentelijk armoedebeleid. Alle mogelijkheden van de Wet Werk en Bijstand benutten we voor een goed sociaal beleid. Uitgangspunt is participeren in de samenleving, iedereen doet mee en indien nodig met ondersteuning. Het CDA wil zich inzetten voor behoud en waar nodig versterking van goede welzijnsvoorzieningen en een goede bereikbaarheid hiervan. De kwaliteit van de WMO voorzieningen willen we in iedergeval in stand houden op het huidige niveau. Waar het de uitvoering betreft gaan wij ons inzetten om een efficiency slag te maken. Er hoeft dan ook niet bezuinigd te worden op Sociaal Beleid.
Wieke Kluft (PvdA): De PvdA realiseert zich dat er keuzes gemaakt moeten worden. Het credo blijft: de zwaarste lasten op de breedste schouders. Dit betekent dat er kritisch gekeken moet worden naar de uitgaven. Wij willen behoud van minimabeleid, zelfredzaamheid, werkzoekenden aan betaald of onbetaald werk helpen, ondersteuning van lage inkomens, eerlijke toegang tot zorg, investeren in onderwijs en sociale cohesie en meer sociale woningbouw. Sociaal beleid moet realistisch en ruimhartig uitgevoerd blijven worden. Op een verstandige manier. Niet teveel en niet te weinig. De PvdA wil mensen de kans bieden mee te doen aan deze maatschappij. Maar het geld moet ergens vandaan komen. Daarom wordt burgers gevraagd om, bij ernstige knelpunten en op voorwaarde van een breed draagvlak, de gemeentelijke belastingen naar draagkracht te verhogen. Er wordt niet gesneden op sociaal beleid!
Janet Duursma (GroenLinks): Niet schaven, snijden waar mogelijk, sparen waar het moet. Zo kijkt GroenLinks aan tegen de uitgaven op sociaal beleid. Schaven, overal een klein beetje afhalen, is een methode voor beleidsmakers die niet het lef hebben om besluiten te nemen. Beter is het sociaal beleid tegen het licht te houden, te kijken wat behouden moet blijven en waar gesneden kan worden. Wat absoluut behouden moet worden is sociaal beleid voor kwetsbare groepen, zoals gehandicapten, chronisch zieken, hulpbehoevende ouderen en kinderen van gezinnen met lage inkomens. Sociaal beleid dat niet specifiek op kwetsbare groepen gericht is, moet kritisch worden doorgelicht. GroenLinks vindt het fair dat sterkere schouders zwaardere lasten dragen. En efficiënter werken. Het aanstellen van één begeleider, de zogenaamde gezinscoach, voor gezinnen waar een veelheid aan problemen speelt, is daarvan een voorbeeld.
Jorine Dirks (SP): Sparen. Sociale voorzieningen zijn voor de SP van groot belang, daar hangt een prijskaartje aan. Hier kan en moet niet op worden bezuinigd, dat leidt tot achterstand en problemen van de betreffende mensen. De gemeente moet actief op zoek naar iedereen die recht heeft op bepaalde regelingen en het beschikbare geld maximaal inzetten voor minima. Zo’n 40% van die mensen worden niet bereikt. Dan moet je het zeker niet in je hoofd halen om hierop te gaan bezuinigen. Armoede is een groot probleem, dat altijd en overal bestreden moet worden. Minima hebben recht op een inkomen voor een menswaardig bestaan. Armoedebestrijding is ook een punt waar de landelijke SP zich voor inzet, bijvoorbeeld, door te pleiten voor een hogere bijstandsuitkering. Mensen op het sociaal minimum zijn er sinds 1980 niets op vooruit gegaan.
Hendri Witteveen (ChristenUnie): Wij willen bij bezuinigingen de hoogte van de uitkeringen zo lang mogelijk in stand houden. De ChristenUnie wil kosten besparen door het verbeteren van de efficiency en het snijden in enkele bovenmatige regelingen zoals onlangs, door PGB’s (persoonsgebonden budget) per uur te berekenen in plaats van per categorie. Daarnaast willen we blijven investeren in activering, zodat mensen zo snel mogelijk weer op eigen benen staan. Ten slotte willen we zoveel mogelijk samenwerken met vrijwilligersorganisaties, ook om het aantal ambtelijke uren beperkt te houden.
Krista den Hertog-Heins (D66) : D66 benadert mensen op een positieve manier. Mensen kunnen veel problemen zelf oplossen. Maar we reiken de helpende hand als dat niet lukt. Van mensen die kunnen werken verwacht D66 een actieve bijdrage aan de maatschappij. Kan iemand echt niet werken, dan krijgt hij hulp. Maar waak ervoor mensen (te) afhankelijk te maken. Rheden krijgt minder geld en wij zijn bereid lastige keuzes te maken. Niet door te schaven; de pijn wordt dan overal gevoeld en er gebeurt niets meer op een goede manier. Wel door te kijken naar efficiency. De zorgloketten moeten blijven bestaan. D66 wil daarnaast een zorgtelefoon die 24 uur per dag bereikbaar is. Die zal aan een groeiende behoefte voldoen en werkt besparend! D66 ondersteunt de Cosbo (ouderenbonden). Met het 70+ huisbezoekproject worden veel mensen preventief geholpen.
Magda Rook (Gemeentebelangen): In het volle besef dat het financiële klimaat er de komende jaren niet florissant uit ziet, spaart Gemeentebelangen het sociale beleid. Wij streven er naar het humane sociale vangnet zo goed mogelijk staande te houden. Gezien de plannen van het huidige kabinet om te snijden in de zorgtoeslag, is dat geen overbodige luxe. De 120 procentregeling voor inwoners van de gemeente Rheden die vanuit arbeid of uitkering een lager inkomen hebben dan 120 procent van het minimuminkomen, moet onverkort gehandhaafd blijven. Gemeentebelangen vindt dat die mensen ook aanspraak moeten kunnen maken op o.a. kwijtschelding van gemeentelijke heffingen. Om sociaal isolement te voorkomen en participatie te bevorderen moeten inwoners in aanmerking komen voor financiële ondersteuning voor activiteiten als sport en cultuur. Uiteraard moet er scherp op worden toegezien dat financiële hulp op de juiste plek terechtkomt.
Ronald Haverkamp (VVD): De VVD staat voor rechtsgelijkheid. In tijden van bezuiniging moeten alle beleidsvelden een bijdrage leveren aan het wegwerken van tekorten. Het sociale beleid in de gemeente Rheden is een lastige met de huidige, overwegend linkse, meerderheid. Alleen de VVD is voor snijden. Rheden geeft 1,5 miljoen euro meer uit aan de Wet Maatschappelijke Ondersteuning dan er aan inkomsten tegenover staan. Een overschrijding van ruim 25%! Uit onderzoek van het NIBUD blijken ook de overige sociale voorzieningen (kwijtschelding, armoedebeleid) in Rheden zeer ruimhartig. Ook hier zit duidelijk ruimte om te snijden. Sociaal beleid is altijd tijdelijk. Iedereen die een uitkering krijgt, en hiertoe in staat is, moet gaan werken of vrijwilligerswerk doen. Bij weigering moet gekort worden. Wij zijn ervan overtuigd dat sociale activering (werken/vrijwilligerswerk) voor de mens zelf ook veel beter en gezonder is.
De rijksoverheid moet bezuinigen en de gemeenten zullen daar de gevolgen van merken. Het financiële klimaat ziet er voor de gemeente Rheden in de komende jaren dan ook niet echt florissant uit. Er zal bezuinigd moeten worden. Wellicht heeft dat ook gevolgen voor het sociaal beleid. Hoe gaat de Rhedense politiek daarmee om?
De stelling van deze week luidt: Sociaal beleid: Schaven, snijden of sparen?
De bijdrage van Tjebbe Vugts (CDA) is helaas uit de tekst weggevallen en daardoor niet in de krantenartikel in het Streekjournaal terecht gekomen. Mijn fout. Maak ik volgende week goed. De tekst is wel in dit blogbericht opgenomen
Tjebbe Vugts (CDA): Het CDA pleit voor een ruimhartig gemeentelijk armoedebeleid. Alle mogelijkheden van de Wet Werk en Bijstand benutten we voor een goed sociaal beleid. Uitgangspunt is participeren in de samenleving, iedereen doet mee en indien nodig met ondersteuning. Het CDA wil zich inzetten voor behoud en waar nodig versterking van goede welzijnsvoorzieningen en een goede bereikbaarheid hiervan. De kwaliteit van de WMO voorzieningen willen we in iedergeval in stand houden op het huidige niveau. Waar het de uitvoering betreft gaan wij ons inzetten om een efficiency slag te maken. Er hoeft dan ook niet bezuinigd te worden op Sociaal Beleid.
Wieke Kluft (PvdA): De PvdA realiseert zich dat er keuzes gemaakt moeten worden. Het credo blijft: de zwaarste lasten op de breedste schouders. Dit betekent dat er kritisch gekeken moet worden naar de uitgaven. Wij willen behoud van minimabeleid, zelfredzaamheid, werkzoekenden aan betaald of onbetaald werk helpen, ondersteuning van lage inkomens, eerlijke toegang tot zorg, investeren in onderwijs en sociale cohesie en meer sociale woningbouw. Sociaal beleid moet realistisch en ruimhartig uitgevoerd blijven worden. Op een verstandige manier. Niet teveel en niet te weinig. De PvdA wil mensen de kans bieden mee te doen aan deze maatschappij. Maar het geld moet ergens vandaan komen. Daarom wordt burgers gevraagd om, bij ernstige knelpunten en op voorwaarde van een breed draagvlak, de gemeentelijke belastingen naar draagkracht te verhogen. Er wordt niet gesneden op sociaal beleid!
Janet Duursma (GroenLinks): Niet schaven, snijden waar mogelijk, sparen waar het moet. Zo kijkt GroenLinks aan tegen de uitgaven op sociaal beleid. Schaven, overal een klein beetje afhalen, is een methode voor beleidsmakers die niet het lef hebben om besluiten te nemen. Beter is het sociaal beleid tegen het licht te houden, te kijken wat behouden moet blijven en waar gesneden kan worden. Wat absoluut behouden moet worden is sociaal beleid voor kwetsbare groepen, zoals gehandicapten, chronisch zieken, hulpbehoevende ouderen en kinderen van gezinnen met lage inkomens. Sociaal beleid dat niet specifiek op kwetsbare groepen gericht is, moet kritisch worden doorgelicht. GroenLinks vindt het fair dat sterkere schouders zwaardere lasten dragen. En efficiënter werken. Het aanstellen van één begeleider, de zogenaamde gezinscoach, voor gezinnen waar een veelheid aan problemen speelt, is daarvan een voorbeeld.
Jorine Dirks (SP): Sparen. Sociale voorzieningen zijn voor de SP van groot belang, daar hangt een prijskaartje aan. Hier kan en moet niet op worden bezuinigd, dat leidt tot achterstand en problemen van de betreffende mensen. De gemeente moet actief op zoek naar iedereen die recht heeft op bepaalde regelingen en het beschikbare geld maximaal inzetten voor minima. Zo’n 40% van die mensen worden niet bereikt. Dan moet je het zeker niet in je hoofd halen om hierop te gaan bezuinigen. Armoede is een groot probleem, dat altijd en overal bestreden moet worden. Minima hebben recht op een inkomen voor een menswaardig bestaan. Armoedebestrijding is ook een punt waar de landelijke SP zich voor inzet, bijvoorbeeld, door te pleiten voor een hogere bijstandsuitkering. Mensen op het sociaal minimum zijn er sinds 1980 niets op vooruit gegaan.
Hendri Witteveen (ChristenUnie): Wij willen bij bezuinigingen de hoogte van de uitkeringen zo lang mogelijk in stand houden. De ChristenUnie wil kosten besparen door het verbeteren van de efficiency en het snijden in enkele bovenmatige regelingen zoals onlangs, door PGB’s (persoonsgebonden budget) per uur te berekenen in plaats van per categorie. Daarnaast willen we blijven investeren in activering, zodat mensen zo snel mogelijk weer op eigen benen staan. Ten slotte willen we zoveel mogelijk samenwerken met vrijwilligersorganisaties, ook om het aantal ambtelijke uren beperkt te houden.
Krista den Hertog-Heins (D66) : D66 benadert mensen op een positieve manier. Mensen kunnen veel problemen zelf oplossen. Maar we reiken de helpende hand als dat niet lukt. Van mensen die kunnen werken verwacht D66 een actieve bijdrage aan de maatschappij. Kan iemand echt niet werken, dan krijgt hij hulp. Maar waak ervoor mensen (te) afhankelijk te maken. Rheden krijgt minder geld en wij zijn bereid lastige keuzes te maken. Niet door te schaven; de pijn wordt dan overal gevoeld en er gebeurt niets meer op een goede manier. Wel door te kijken naar efficiency. De zorgloketten moeten blijven bestaan. D66 wil daarnaast een zorgtelefoon die 24 uur per dag bereikbaar is. Die zal aan een groeiende behoefte voldoen en werkt besparend! D66 ondersteunt de Cosbo (ouderenbonden). Met het 70+ huisbezoekproject worden veel mensen preventief geholpen.
Magda Rook (Gemeentebelangen): In het volle besef dat het financiële klimaat er de komende jaren niet florissant uit ziet, spaart Gemeentebelangen het sociale beleid. Wij streven er naar het humane sociale vangnet zo goed mogelijk staande te houden. Gezien de plannen van het huidige kabinet om te snijden in de zorgtoeslag, is dat geen overbodige luxe. De 120 procentregeling voor inwoners van de gemeente Rheden die vanuit arbeid of uitkering een lager inkomen hebben dan 120 procent van het minimuminkomen, moet onverkort gehandhaafd blijven. Gemeentebelangen vindt dat die mensen ook aanspraak moeten kunnen maken op o.a. kwijtschelding van gemeentelijke heffingen. Om sociaal isolement te voorkomen en participatie te bevorderen moeten inwoners in aanmerking komen voor financiële ondersteuning voor activiteiten als sport en cultuur. Uiteraard moet er scherp op worden toegezien dat financiële hulp op de juiste plek terechtkomt.
Ronald Haverkamp (VVD): De VVD staat voor rechtsgelijkheid. In tijden van bezuiniging moeten alle beleidsvelden een bijdrage leveren aan het wegwerken van tekorten. Het sociale beleid in de gemeente Rheden is een lastige met de huidige, overwegend linkse, meerderheid. Alleen de VVD is voor snijden. Rheden geeft 1,5 miljoen euro meer uit aan de Wet Maatschappelijke Ondersteuning dan er aan inkomsten tegenover staan. Een overschrijding van ruim 25%! Uit onderzoek van het NIBUD blijken ook de overige sociale voorzieningen (kwijtschelding, armoedebeleid) in Rheden zeer ruimhartig. Ook hier zit duidelijk ruimte om te snijden. Sociaal beleid is altijd tijdelijk. Iedereen die een uitkering krijgt, en hiertoe in staat is, moet gaan werken of vrijwilligerswerk doen. Bij weigering moet gekort worden. Wij zijn ervan overtuigd dat sociale activering (werken/vrijwilligerswerk) voor de mens zelf ook veel beter en gezonder is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten