Ik was erg teleurgesteld in onze verkiezingsnederlaag en had de buik vol van het politieke bedrijf. Ik was nog wel geïnteresseerd maar wilde me niet meer actief met de politiek bemoeien.Via de kranten volgde ik de ontwikkelingen. Mijn verwondering steeg naarmate het jaar vorderde.
De partijen die zich het scherpst tegen Hart van Dieren hadden afgezet, Gemeentebelangen en SP, leverden een wethouder in het nieuwe college. Met Wim Pieper van Gemeentebelangen, Rikus Brader van de SP en Joop Kock van de PvdA bestond het grootse deel van het college nu uit eerdere criticasters van het project. Dat moest dus beter gaan.
Nou, vergeet 't maar. Het ging faliekant mis.
Er werd een duur meepraattraject opgestart. De acht-min variant die van de SP en Gemeentebelangen voorafgaand aan de verkiezingen nog van tafel moest werd nu tot uitgangspunt van de discussies verklaard. We kennen het gevolg. De Dierenaren mochten ideeën aandragen die vervolgens een voor een werden afgeschoten. Het resultaat was dat belangenverenigingen en andere goedwillende burgers gedesillusioneerd afhaakten en met de rug naar het gemeentebestuur kwamen te staan.
Van de verkiezingsbeloften van de SP en Gemeentebelangen was al helemaal niets meer over. In mijn ogen pleegden deze partijen hiermee regelrecht kiezersbedrog
Een van de raadsleden van Gemeentebelangen begon zelfs rechtstreeks leugens op te dissen. Die beweerde in de Gelderlander dat alleen Gemeentebelangen in december 2006 tegen de plannen had gestemd.
Dit raadslid trok me over de streep. Hij gaf me het laatste zetje om me weer actief met de politiek ben gaan bemoeien. De politiek had mij blijkbaar nog steeds nodig. Binnen of buiten de raad. Dat maakt me niet zo heel veel uit.
Velp, 15 juli 2007.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten