Tussen Wal en Schip: Hart van Dieren vanuit een persoonlijk perspectief (2)

Door: Henri Mulder

Hoofdstuk 2 - Hart voor Dieren…hard voor mensen

Met de eerste plannen van Hart voor Dieren werd ook duidelijk dat een klein aantal huizen aan de Zuiderparallelweg zou moeten verdwijnen. Het zou gaan om circa 4 huizen. De Wet voorkeursrecht gemeenten werd gevestigd. De plannen zorgden voor opnieuw veel onrust in de straat. De plannen zagen er mooi en doordacht uit. Wel viel op dat de Zuiderparallelweg zoals we inmiddels wel gewend waren geen aandacht kreeg in de plannen.

De mensen wiens huizen weg moesten werden geïnformeerd, dat verliep niet geheel soepel naar we hebben vernomen, maar de details ontbreken mij daarvan. Het huis van mijn ouders (het gaat eigenlijk om 2 huizen) kon blijven staan, Wel hebben we destijds geïnformeerd bij de gemeente, het antwoord was duidelijk, het huis kon blijven staan en we hoefden ons geen zorgen te maken.

De gemeente lobbyde volop in Den Haag en een grote som geld werd daadwerkelijk ook binnengehaald. Maar nadat de plannen nog eens zorgvuldig werden doorgerekend bleek toch dat er een groot tekort was. Er kwam een alternatief plan, de zogenaamde 8- variant. Voor de bewoners van de Zuiderparallelweg had deze variant grote consequenties. Waar eerst slechts 4 huizen plaats moesten maken, moest nu de halve straat weg. Tot bijna aan de Molenweg moesten de eigenaren tenminste enkele meters grond afstaan bij de 8- variant.

Het eerste wat de bewoners van de Zuider Parallelweg van de 8- variant merkten was de uitbreiding van de vestiging van de Wet Voorkeursrecht Gemeenten. Alle bewoners van de huizen waarop de WVG van kracht zou worden kregen hiervan bericht. Het betrof alle huizen tot en met nummer 18.

Alle betrokkenen werden uitgenodigd op een besloten informatie bijeenkomst. Nu snap ik best dat de gemeente hier een slechte boodschap moest vertellen aan de mensen. Een boodschap die je, hoe goed je je best ook doet, nooit ‘goed’ kan brengen. Maar de manier waarop deze avond informatie verstrekt werd was absoluut stuitend. Wethouder Schadd opende de avond door uitgebreid te vertellen hoe trots ze wel niet was op het project en het binnengehaalde geld. Dat het gevolg hiervan was dat de aanwezigen hun huis kwijt zouden raken scheen ze niet te beseffen. Dit terwijl er op deze besloten bijeenkomst alleen mensen aanwezigen waren die direct met de WvG te maken hadden.

Na deze intro van wethouder Schadd kookten bijna alle aanwezigen al van woede. Hoe kun je zo onbegripvol met mensen omgaan? Deze avond heeft de toon gezet voor alle bewoners van de Zuider Parallelweg. Vragen die deze avond gesteld werden konden niet of onvolledig worden beantwoord. Ik ben zelfs voorgelogen door de juridisch medewerkster. Ik had me namelijk verdiept in de Wvg en had geconstateerd dat zodra de minnelijke verwerving start je als huiseigenaar recht hebt om op kosten van de gemeente je juridisch bij te laten staan door een makelaar/adviseur. Toen ik hiernaar vroeg werd mij verteld dat ik onjuist geïnformeerd was en dat dat pertinent niet waar was. Men wilde blijkbaar niet dat iedereen een adviseur in de hand zou nemen, alleen maar lastig voor de gemeente: die wel geïnformeerde burgers.

Na deze avond werd het stil rondom de informatie verstrekking richting de bewoners van de Zuider Parallelweg. Af en toe ontvingen we een brief (veelal verkeerd geadresseerd en vol fouten zowel onjuistheden als spelfouten). De huizen van mijn ouders (nummer 12 en 13) lagen op een cruciale plek van het plan. Precies op de plek waar de weg terug zou buigen vanaf het geplande tracé (langs het spoor) naar de huidige ligging. Een kleine wijziging in het plan betekende dan ook vrijwel direct een grote consequentie voor mijn ouders. Niet dat we daarover geïnformeerd werden overigens. Telkens moesten we uit schetsen/plaatjes uit de krant en nieuwsbrieven zelf constateren dat het huis van mijn ouders toch weer wel of toch weer niet kon blijven staan. Dit werd dan pas bij navraag bij de gemeente ook weer bevestigd. En zo kon het lopen dat vanaf 2004 de situatie voor mijn ouders 4 maal is veranderd. Van ‘het huis moet weg (zowel 12 en 13), naar alleen nummer 12 moet weg, naar allebei kunnen blijven staan, naar allebei de huizen moeten alsnog weg. Zonder dat we daarover ook maar 1 keer zelf door de gemeente op zijn gewezen!

De laatste keer dat er iets wijzigde was voorjaar 2007 op een moment dat mijn vader net was overleden en de situatie voor mijn moeder privé ook anders werd. Mijn ouders wilden eigenlijk nooit weg maar na het overlijden van mijn vader veranderde de situatie voor mijn moeder

Dit is het tweede deel van de serie "Tussen Wal en Schip: Hart van Dieren vanuit een persoonlijk perspectief"

Lees ook het voorgaande hoofdstuk:
Hoofdstuk 1 - Een stukje voorgeschiedenis

En de volgende afleveringen:
Hoofdstuk 3 - De uiteindelijke verwerving
Hoofdstuk 4 - De onderhandelingen
Hoofdstuk 5 (slot) - Eind goed, al goed?