Hart van Dieren is niet onder een gelukkig gesternte geboren. Door het schrappen van de noordoostelijke verbinding van de Betuwelijn die door de Achterhoek zou lopen werden de spoorproblemen afgewenteld op de bestaande spoorlijn op de noodwestoever van de IJssel. Daardoor werden de al langer bestaande verkeersproblemen in Dieren nog eens verergerd. Daarop grepen provincie en gemeente hun kans. Er kwam een prachtig plan uit de bus waarin spoor- en wegverkeer ondergronds door Dieren wordt geleid. Bovengronds zou de ruimte worden benut om Dieren een nieuw hart te geven en het project kreeg al snel de naam Hart voor Dieren. Iedereen was enthousiast en de helden waren wethouder Alberse, gedeputeerde Johan de Bondt en de Tweede Kamerleden Jaap Jelle Feenstra en Nellie Verbugt.
Het project stond dus op de rails. De provincie Gelderland en de gemeente Rheden hadden echter buiten de Haagse waard gerekend. Het oorspronkelijke plan was niet bedacht in Den Haag en het werd in Den Haag dan ook onderuit gehaald. De ministers trokken hun toezeggingen in en zonder de steun van Feenstra en Verbugt (inmiddels niet meer in de Tweede Kamer) moesten De Bondt en Ella Schadd alle zeilen bijzetten om nog te redden wat er te redden viel.
In 2002 en 2003 was de koehandel over de rijksbijdrage voor het project nog in volle gang. De rijksoverheid eiste versobering van het plan en volledige ondertunneling van weg en spoor was ver weg. Dat vond de projectgroep onvoldoende en daarop is de alternatievenstudie uitgevoerd. In november 2002 zei projectleider Hombrink nog: "De aanleg van bijvoorbeeld alleen de autotunnel, zoals Kamp suggereert, is voor ons niet bespreekbaar. Logisch dat hij dat voorstelt, want dan kan het rijk de ondertunneling min of meer loslaten. Maar het brede draagvlak dat voor dit plan is ontstaan alsmede de bereidheid om de ondertunneling te financieren is juist gebaseerd op de totale ondertunneling (…) Met één tunnel los je slechts ten dele enkele problemen op. Maar ik ben ervan overtuigd dat als dit alternatief serieus ter sprake zou komen, de financiers afhaken. Voor ons is dit voorstel dan ook onacceptabel."
Ook de gemeenteraad liet zich niet onbetuigd. In moties werd aangedrongen op het nakomen van de toezeggingen die door de Tweede kamer bij het kabinet waren afgedwongen en kamerleden en ministers werden bestookt met brieven uit gemeente en provincie en uitgenodigd voor bezoeken aan Dieren zodat ze ter plaatse bewerkt konden worden.
Niemand vroeg zich af wat de rol van de raad in dit proces was. De raad werd in deze periode af en toe bijgepraat door de wethouder en nam alleen zijdelings beslissingen over de wet voorkeursrecht gemeente om percelen in het plangebied van Dieren te kunnen opkopen. Ik hield al wel de financiën in het oog. Het was me in 2002 opgevallen dat er een financieel gat van zo’n € 1,5 miljoen in de gemeentelijke reservering voor het project zat. Eerst na vragen van mijn kant kwam dit boven tafel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten