Het tijdvenster-voorstel was buitenproportioneel,
betuttelend en slecht onderbouwd. Dwang, drang en afschrikking voerde de
boventoon. Een inbreuk op de privacy en in de persoonlijke levenssfeer. En forse
financiële schade voor heel veel mensen Het voorstel zat bovendien krakkemikkig
in elkaar. Er waren grote vraagtekens bij de juridische houdbaarheid en de
financiële paragraaf muntte uit in vaagheid.
Houtstokers werden over één kam geschoren. Heel veel
mensen zouden keihard geraakt worden als dit voorstel door zou gaan. Er werd geen onderscheid gemaakt tussen
schone en meer vervuilende kachels. Over de beweegredenen van mensen voor het
kiezen voor houtstook werd heengestapt. Of het nou mensen zijn die hout stoken uit bittere noodzaak om
de gasrekening te drukken, mensen die kapitalen hebben geïnvesteerd in schone
installaties, mensen die stoken voor hun gezondheid of gewoon, mensen die stoken
voor de gezelligheid. Het maakte
allemaal niets uit. Er moest en zou een stookvenster komen.
Het regende wijzigingsvoorstellen om het tijdvenster uit
te breiden en om allerlei mensen uit te zonderen van de maatregelen. De
wethouder hield zich op de vlakte. Hij gaf alleen aan of de
wijzigingsvoorstellen al dan niet uitvoerbaar waren. De keus liet hij aan de
raad. Terwijl hij in het voorstel had aangegeven dat uitbreiding van het
stookseizoen het voorstel op slag waardeloos zou maken. Letterlijk “Het
vaststellen van een stookvenster waarbij van oktober tot en met maart op alle
dagen mag worden gestookt, levert dan ook geen noemenswaardige gezondheidswinst
en vermindering van overlast op.”
Maar nu waste hij als een ware Pontius Pilatus zijn
handen in onschuld. De raad moest beslissen. Hij gaf alleen aan of een wijzing
uitvoerbaar is of juridisch houdbaar. Hij
wilde geen politiek oordeel over de aangedragen wijzigingen geven. Ja, dank je
de koekoek. Dan had dat zo maar tot politieke gevolgen kunnen leiden.
Maar dat ie zijn hand had overspeeld werd wel duidelijk.
De ontevredenheid en irritatie bij de raadsleden nam tijdens het debat alleen maar toe. En bijna niemand was tevreden. Het voorstel werd weggestemd. Iedereen mag houtstoken.
Geen tijdvenster, geen andere beperkingen!
Geen tijdvenster, dat is gelukkig niet doorgegaan. Helemaal geen regels of richtlijnen, dat is jammer. Veel tijd en geld verloren zonder oplossing dus. Een paar richtlijnen was wel handig geweest als startpunt van een gesprek met de omwonenden. Enige technische kennis had ook geholpen: heb het over uitstoot ipv stoken in het algemeen bijvoorbeeld.
BeantwoordenVerwijderenHet gaat fout als mensen geen rekening houden met elkaar, niet meer met elkaar kunnen praten, overleggen, discussiëren en tot overeenstemming komen. Kortom: a-sociaal leven rond elkaar. Heb het daar over, dan los je veel meer op dan alleen het houtstook. Ook hondenpoep, parkeer ruzie, geluidsoverlast, diefstal en zo voorts. Want als we gaan naar 'wat niet verboden is mag dus' dan lukt het niet: de mens is creatief en volhardend tegen beperkende regeltjes van anderen. Nederlanders zijn daar kampioen in zelfs.
Als je het van handhaving moet hebben heb je het over regeltjes met steeds meer detail en dus in nog meer regeltjes. En dat is op een gegeven moment niet meer te begrijpen voor de inwoner, laat staan de handhaver. Helaas hebben we dat punt al bereikt en hebben we nu dit soort opgeblazen onderwerpen in de lokale politiek.
Kortom: investeer die tijd en geld in gemeente (gemeenschap, samenleving in een groep die geografisch ooit is afgebakend en gemeente heet) zaken zoals scholen, opleidingen, samenwerking, sociale verbanden, zorg, cultuur en zo voorts. Vorm de buffer en de vertegenwoordiger richting de grotere gemeenschap die nogal eens vergeet wat er allemaal gebeurd en veranderd in de maatschappij.