Arriba!

Laat ik het jaar eens positief afsluiten. Met ‘n complimentje. In de krant van gisteren las ik op verschillende plekken loftuitingen voor de krantenbezorger die het met dit weer extra lastig heeft. Daar sluit ik me bij aan.

Bij mij komt zonder enige twijfel de beste krantenbezorger aan de deur. De Gelderlander ligt ’s morgens zonder mankeren rond halfzes in de bus.

Hij is niet alleen altijd stipt op tijd maar hij is zonder twijfel de allersnelste krantenbezorger die ik ooit heb meegemaakt. ’n Bijzondere man.

Ik zag ‘m een paar keer door de straat rennen. Ja, rennen, echt hardlopen bedoel ik. En niet op een sukkeldrafje maar in volle sprint. Hij zet zijn fiets ergens neer, neemt een stapeltje kranten onder de arm en bezorgt al hardlopend de krant bij de mensen thuis.

Ik schrok me rot toen ik dat de eerste keer zag. Wat was er aan de hand? Stelt u zich eens voor: ’s morgens om een uur of halfzes ziet u een man door de straat rennen die van huis naar huis schiet. Ik had even nodig om te zien dat het om de krantenbezorger ging.

Natuurlijk vroeg ik 'm waarom ie dat zo doet. Hij vindt het leuk, werkt onder het bezorgen aan z’n conditie en verenigt zo het nuttige met het aangename. Kijk dat is nog ’s efficiënt en effectief met je tijd omgaan. Niks geen sportschool maar gewoon ’s morgens in alle vroegte sprintjes trekken. En hij verdient er nog een centje mee ook.

De afgelopen weken was ik iets later en heb ‘m niet gespot maar de krant lag wel voor zessen op de mat. Weer of geen weer. Zonder mankeren. Ik kan me trouwens niet herinneren dat de krant niet of niet op tijd in de bus lag. In ieder geval niet sinds deze Speedy Gonzales door onze straat racet.

Is bij deze voorgedragen voor de bezorgersmedaille.