Weet u ’t nog? 2002, de euro? Ik reken nog regelmatig om naar guldens (euro’s x 2 + 10%) en verbaas me erover hoeveel duurder allerlei producten zijn geworden. Energie, verzekeringen, ’n pilsje, ’n pakje shag, kleding, schoenen. Je betaalt anno 2010 vaak al meer in euro’s dan destijds in guldens. En ik kan echt niet zeggen dat ik in 2009 net zoveel euro’s in mijn loonzakje krijg als er in 2002 aan guldens inzaten. Trouwens, we zijn in de aanloop naar die euro al te grazen genomen. Achteraf bleek de harde Nederlandse gulden 5% tot 10% te laag te zijn gewaardeerd. Dat konden we gelijk al inleveren. Maar goed, ik kan nog brood kopen dus laat ik niet teveel mopperen. Waar ik me wel behoorlijk zorgen over maak is de beperkte invloed van de burger. Het europarlement heeft geen klap te vertellen en werkelijk belangrijke besluiten worden door de “grote” landen onderling en liefst achter gesloten deuren bekokstoofd. Als het zo uitkomt dan vertellen de Nederlandse bestuurders en politici ons dat ze er ook niks aan kunnen doen want Brussel heeft al voor ze beslist. De Nederlandse politiek maakt zich vooral druk als er weer eens een of andere pias nodig is voor een ceremonieel baantje. Zoals laatst toen er een “president” voor Europa werd gezocht. Dat moet dan wel iemand zijn met het profiel van een versleten autoband. Balkenende werd het net niet. Tja, dat komt ervan als je de bevolking vraagt of ze meer Europa willen. De tweede keer zag ie er maar vanaf. Te laat. Nu moet z’n profiel voor straf wat verder slijten.
Overigens vind ik dat we met Europa geen keus hebben. Na de val van het communisme dacht menigeen dat de wereldvrede was uitgebroken. Inmiddels blijkt het leven op deze planeet alleen maar complexer te zijn geworden. Grenzen vervagen en op dit moment zijn de grootste volksverhuizingen uit de geschiedenis aan de gang. Daarnaast strijden oude en nieuwe superstaten om de wereldmacht. Als wij onze cultuur, onze welvaart en misschien zelfs wel onze democratie willen behouden dan zal Europa sterker moeten worden. Met 500 miljoen burgers moet Europa zich kunnen handhaven. Onafhankelijk van de welwillendheid van China, Rusland, India, een islamitisch blok of de Verenigde Staten. Dat laatste land heeft al moeite genoeg om zelf overeind te blijven. Daar mogen we niet tot in lengte van dagen op blijven rekenen. Eerder andersom.
De Europese eenwording is een moeizaam proces. Maar onontkoombaar. Anders verdwijnen we in de marge van de geschiedenis en moeten we uiteindelijk leven van de kruimels die van tafel vallen. Mijn grootste zorg is de vraag hoe de democratische waarden vorm gaan krijgen. We zitten niet te wachten op voorschriften over de kromheid van augurken maar op meer zeggenschap voor de burger. Rechtstreekse verkiezingen van een echte president en een parlement met meer invloed. Sociaal rechtvaardig en met waarborgen voor de Nederlandse belangen en identiteit.
Wellicht te hoogdravend voor een stukjesschrijver in een lokaal krantje maar ik wou ’t toch even kwijt. De volgende keren meer over de jaren ‘00. Steeds iets dichter bij huis.
Prettig jaarwisseling!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten