Politieke moed

Door: Adriaan Dolk

In NRC Handelsblad (24.12.2010) doet de president van de EU, Van Rompuy, een aantal uitspraken die in het huidige politieke klimaat nogal ongemakkelijk liggen. Bij landelijke politici die achter de EU staan – en dat doen de meeste – is politieke moed vereist om aan hun kiezers uit te leggen waarom de EU gewenst en onvermijdelijk is. Uit de EU stappen is namelijk geen optie.

Sprekend over Griekenland pleit Van Rompuy voor de leus van de drie musketiers: “Één voor allen, allen voor Één” en dat betekent solidariteit tussen de EU-landen in tijden van crisis.

Het huidige Nederland heeft zich in de loop der tijden ontwikkeld uit de Republiek der Zeven Provinciën en die ontstond weer uit een aantal elkaar bevechtende graafschappen en hertogdommen. Stelt u zich eens voor dat in die periode een beroep was gedaan op onderlinge solidariteit. Ze sneden elkaar liever de keel af dan dat ze één dukaat de verkeerde kant op zagen gaan.

We leven nu 450 jaar later en maakt één Fries zich druk over een werkeloosheidsuitkering in Limburg? Windt nog één Brabander zich op dat de economie in Oost Groningen wordt gestimuleerd met algemene middelen? Als er een politicus in ons land zou pleiten om Gelderland af te scheiden van Nederland zou hij collectief worden afgeschoten als rijp voor opsluiting met dwangverpleging.

Dat is het aardige van geschiedenis, het laat zien dat eens heersende meningen totaal kunnen veranderen en ook dat in alle tijden risico’s onderdeel zijn van het leven van mensen.

Een vergelijkbaar tijdvak in de Europese geschiedenis is pas beëindigd door de oprichting van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal in 1951. De voorloper van de EU.

Europa is een experiment dat zich van crisis naar crisis voortbeweegt. Was het ooit anders in de 16e en 17e eeuw in Nederland en in de eeuwen daarna met al die verwoestende oorlogen? Ik kan u verzekeren van niet. Er is maar één weg en die loopt recht vooruit naar de toekomst. Nooit perfect, en altijd met onvermijdelijke onzekerheden en risico’s. Maar voor geen goud zou ik terug willen gaan naar de jaren voor 1951 en ook niet naar de16e of 17e eeuw.

Nederlanders behoren dezer dagen tot de meeste tevreden mensen in Europa en zijn, op de Luxemburgers na, de rijkste inwoners van dit werelddeel. De heersende leiders van de losgeslagen elites, die de PVV zo graag ten tonele voert, hebben het kennelijk nog niet zo gek gedaan in de afgelopen decennia.

Hoopgevend is dat dezelfde PVV het succes van Nederland in de voorbije jaren toeschrijft aan de traditioneel joods-christelijke en humanistische waarden. Inzet van dezelfde waarden kan namelijk ook van Europa een succes maken. Heb uw naaste lief als u zelf en Gelijkheid, Tolerantie en Vrijheid heeft de PVV daarmee hoog in het vaandel gezet.

Solidariteit met mensen in Griekenland, die het buiten hun schuld veel moeilijker hebben dan u en ik, zou dan vaste voet aan de grond moeten hebben in Nederland. Je mag nu verwachten dat solidariteit met deze mensen door op z’n minst anderhalf miljoen Nederlandse kiezers wordt gedragen. Nu nog die politieke moed.

Adriaan Dolk, Dieren