Column Willem geweigerd door Streekjournaal

Sinds eind 2009 verzorg ik een column voor het Streekjournaal over de handel en wandel van bestuur en politiek. Ik was daartoe uitgenodigd door de toenmalige redacteur van het Streekjournaal. Hij gaf me volledig de vrije hand. Zonder enige beperking en met open vizier. Hij kon mijn kritische houding en de mijn verwoording daarvan wel waarderen.

Bij de recente overname van het Streekjournaal door BDU ging ik mee met de “boedel”. Met de huidige redacteur had ik af en toe wel enige discussie maar mijn column werd altijd geplaatst. 

Tot deze week! Mijn column Willem over de Doesburgse wethouder Willem Bouman werd geweigerd.

De redacteur en zijn baas vonden de het stuk iets teveel 'op de man' geschreven en niet volledig stroken met de visie die BDU hanteert: ; 'Het met open vizier, positief-kritisch volgen en becommentariëren van lokale ontwikkelingen'.

Ik ben hier behoorlijk boos over en ik twijfel over de redenen van de weigering. In mijn columns worden politici en bestuurders vaak scherp en kritisch bekeken. Soms veel scherper dan in de column van deze week. Door te prikken in het beeld van zo’n persoon probeer ik de lezers tot nadenken te stemmen en de politici en bestuurders scherp te houden. Dat vinden laatstgenoemden niet altijd even fijn en gezellig maar ik hoop dat ze af en toe eens in de spiegel kijken.  

Ik ga niet iedereen te vriend houden.  En als mensen zich op hun tenen getrapt voelen dan hebben ze daar vooral zelf last van.  De reacties die ik van de “man in de straat” krijg zijn over het algemeen zeer positief. Vaak vergezeld van de uitspraak:  “Het eerste wat ik lees is je column” (en soms ook het enige)   

Het grote verschil met  de column van deze week is dat die nu eens niet over een politicus uit Rheden gaat  maar dat het een bekende politicus uit Doesburg betreft.  En niet zo maar een.  Het gaat om de Willem Bouman,  de personificatie van macht in politiek/bestuurlijk Doesburg.

Daar zit volgens mij de crux. Ik vrees dat bij de weigering het contract met de gemeente Doesburg (de gemeentepagina’s in het Streekjournaal)  een doorslaggevende rol speelt.  Zeker in lokaal  krantenland geldt   “Wiens brood men eet, diens woord men spreekt”. Daar verdraagt een kritisch stukje over de machtigste politicus van Doesburg zich natuurlijk al helemaal niet mee.

Het lijkt er mijns inziens sterk op dat de angst dat de gemeente Doesburg (i.c. Bouman) zodra de kans zich voordoet de gemeentepagina’s weer van het Streekjournaal af neemt een grote rol speelt.

Zou Willem Bouman zelf de column proberen tegen te houden? Dat denk ik geenszins.  Hij is wel wijzer.  Hij weet wat hem dan te wachten staat.  Denk maar eens aan het voorbeeld van burgemeester Wolfsen van Utrecht die een hem onwelgevallig stukje in een lokale krant tegenhield. Heel Nederland viel over hem heen en sindsdien is zijn imago aan gort.

Als iemand zich door mijn schrijfsel op de tenen getrapt voelt dan kan ie naar mij of naar de krant gewoon reageren. In alle openheid en niet via achterbaks gedoe. Dat is de enige juiste weg.   

De redactie bezweert me dat angst en zelfcensuur niet aan de orde zijn.

De betrokken redacteur is enkele weken afwezig. Daarna ga ik met het Streekjournaal om tafel. Dat zal een stevig gesprek worden. 

De redactie geeft ook aan dat men doorgaans erg tevreden is over de onderwerpkeuze, de toon, invalshoek en de lokale invulling van mijn bijdragen.

Ik heb de deur daarom nog niet helemaal dichtgegooid. Van het gesprek zal afhangen of ik met de column doorga. Over de vorm moeten we het eens worden. Maar ik moet me vrij voelen om te schrijven wat ik denk en vind. Dat is een absolute basisvoorwaarde!  

En verder geen ongein.

Tot aan dat gesprek blijf ik de columns aanleveren. 

Wat ik ook besluit, ik doe er in ieder geval een aantal mensen een plezier mee. Da's 'n ding dat zeker is.

Nou, wat vinden jullie, lezers, er nu van?