Voor de raadverkiezingen was het langs de Veluwezoom een drukte van belang. Je kon je kont niet keren in het gedrang van Tweede Kamerleden en partijbonzen die ons met een bezoek kwamen vereren. De lokale vertegenwoordigers lieten zich ook niet onbetuigd. Ze sloegen elkaar bijkans de hersens in als het ging over Riviersteen of de kliko’s en de beschuldigingen van populisme en linkse geldsmijterij vlogen over en weer.Maar zodra het stof is neergedaald kruipen de partijen weer bij elkaar onder de lakens. De poet moet verdeeld worden en dan maakt het niet meer uit of u rood, geel, groen of blauw hebt gekozen. Dan komen er de meest onwaarschijnlijke combinaties boven tafel. In Arnhem maken ze het nog het bontst. Daar zijn de VVD en de SP elkaar in de armen gevallen. Maar ook in Rheden kunnen ze er wat van. Daar wordt een coalitie gevormd met zowel GroenLinks als de VVD. Tenminste.. als er tussen het moment dat ik dit stukje schrijf en u het onder ogen krijgt niks is veranderd. Je weet ’t maar nooit. En het kan snel gaan. In Arnhem werkte de PvdA zichzelf met haar gekonkel binnen no time overboord.
Voor de herkenbaarheid van de politiek is dit geen goede ontwikkeling. Voor Rheden had ik gehoopt op een nieuw college met een duidelijk profiel. Een coalitie die echte keuzes kan maken. Maar helaas. Dat zit er niet in. De PvdA wordt ingeruild voor D66 en verder blijft alles bij het oude. Het gaat uitsluitend om de poppetjes die een plekje op het pluche moeten hebben.
En waar hebt u nu voor gestemd? GroenLinks beloofde voor de verkiezingen om zonodig de lasten te verhogen als de sociale voorzieningen in gevaar zouden komen. De VVD verkondigde vol vuur dat de OZB niet verhoogd mag worden en dat er bij bezuinigingen in de sociale voorzieningen wordt gesneden. De ChristenUnie en D66 vormen ook een merkwaardig paar. Er zijn grote ideologische verschillen op het gebied van het gezin, ethische kwesties en de 24-uurs economie. Maar dat maakt op lokaal niveau kennelijk geen moer uit. En het CDA past zich uiteraard aan. Die past overal bij. Zolang er maar zicht op een wethouderspost is.
Het resultaat is een coalitie zonder gezicht. Een brij van compromissen en vermeden keuzes. Een brouwsel zonder kraak of smaak. Ach, wat doet het er eigenlijk toe? We krijgen de regering die we verdienen. In Rheden is dat een stamppot van stippeltjes en bimbam waarin voor elk wat wils is verwerkt. Een smakeloze slappe hap waar maar weinig kiezers echt blij mee zullen zijn. Dat die onherkenbaarheid de volgende keer opnieuw een groot aantal mensen van de stembus zal weghouden is niet van belang. Althans niet voor degenen die gekozen zijn.
Ik hou nog een sprankje hoop. Er komen voor gemeenten zware tijden aan. Als er echt principes in de hoofden en harten van onze lokale helden zitten dan houdt dit college het niet lang vol. Dan zal blijken of links echt links is en rechts echt rechts. Maar ik vrees ’t ergste. Dat pluche zit immers zo zalig.
