Afgelopen weekeinde
had ie me te pakken. Waarschijnlijk nog eerder. Ik was de dagen ervoor al zo
sjagerijnig als de pest en ik wist niet waarom. Zondag sloeg het virus
genadeloos en in volle hevigheid toe. Koortsaanvallen, hoofd vol watten, zo
slap als een dweil en alles deed me zeer. Zo heftig was ik nog nooit door de
griep aangepakt. Alle energie werd gespendeerd aan het gevecht tussen m’n
afweersysteem en de valse indringer. Hij had niet alleen mij te pakken. Mijn
vrouw was al eerder uitgeschakeld met een ander nog gemener virus en mijn
kinderen kregen net als ik ook de volle laag. De uitzending van Politiek Rheden
Live had er ook onder te leiden. Enkele genodigden waren eveneens gevloerd. Gelukkig
kwam dat nog goed. Ja, denkt u: Wat moet ik met dit gewauwel? Zoek ’t even
lekker uit. Gelijk heeft u maar het is voor mij een vorm van therapie. Een
vijand die mij te sterk is. Het vreet aan me dat ik hulpeloos moet toezien dat
er wat met me gebeurt zonder dat ik er wat aan kan doen.