Innoforte en de fusie

De onrust onder het personeel bij Innoforte houdt aan. De fusie tussen de Stichting Zorg en Wonen (SZW) en de Humanistische Exploitatiestichting Zorg Velp/Humanistisch Woon- en Zorgcentrum Velp (HWZV) blijkt achteraf meer het karakter te hebben van een overname dan van een samengaan. En het HWZV met daarin het H.A. Lorentzhuis en Broeckerhave was de prooi.

Ik heb de jaarverslagen van SZW, HZWV en Innoforte eens doorgevlooid.

Ed Cools is duidelijk de man van de veranderingen. Dat blijkt uit de jaarverslagen van de SZW en Innoforte. Het gaat over vernieuwing en modernisering, over het positioneren van de organisatie voor de komende ontwikkelingen in de ouderenzorg. Kortom, het gaat om de toekomst en om expansie.

De jaarverslagen van HWZV laten een ander beeld zien. Daar gaat het vooral over het welzijn van de bewoners, over behoud van het goede, vormen van samenwerking met andere instellingen en over flankerend beleid. En in 2002 wordt voorzichtig gerept over nieuwbouw. Tot men in 2003 plotseling blijkt te vallen voor Ed Cools en de zijnen.

Het verschil in cultuur is duidelijk. Bij de fusie gaat het dan ook goed mis. Wat daarbij opvalt is het totale onbegrip voor de medewerkers van het Lorentzhuis (voormalig HZWV).

Deze medewerkers wordt nauwelijks tijd gegund om zich in te leven en aan te passen aan de veranderde situatie. Als het niet snel genoeg gaat dan kunnen ze opdonderen. Het leger van Ed neemt de zaak over en het personeel van het Lorentzhuis wordt totaal overdonderd. Kortom het lijkt meer op een kolonisatie dan op een fusie van gelijkwaardige partners. En dat gaat niet zachtzinnig.

Medewerkers van het Lorentzhuis die niet direct de juiste antwoorden geven en niet onmiddelijk voor 200% in de gedachten van Ed en consorten meegaan worden op verschillende manieren afgeserveerd.

Geen middel wordt geschuwd. Overplaatsing is nog wel de mildste bestraffing. Ontslag, dreiging met ontslag, berisping, intimidatie en dreiging met juridische actie zijn aan de orde van de dag. Niets ontziend en zonde genade maaien Ed en zijn adjudanten door de rangen van hun reeds gevloerde tegenstanders. Er zijn dan ook veel slachtoffers gevallen.

En nu komen daar nog eens de slechte resultaten van 2006 bij. De reorganisatie van het Lorentzhuis (i.c. de meedwerkers) krijgt daarvoor een belangrijk deel van de schuld. Blijkbaar heeft men nog niets geleerd. Zie daarvoor de weblog Innoforte Help!!! De medewerkers van het Lorentzhuis worden beschouwd als inferieure wezens die niet kunnen meekomen en die alleen maar lopen te zeuren en te zijken.
De jachthonden van Ed willen bloed zien. Voor een aai over hun kop van Ed.

De oorzaak daarvoor ligt echter in de eerste plaats bij Ed. Het had minder hoeven kosten als er op een andere manier met de medewerkers was omgegaan.

Ik verwijt Ed Cools niet dat hij vernieuwingen wil doorvoeren. Daar heb ik veel begrip voor en kan ik prima billijken. Maar de manier waarop dat gaat en ging is absoluut fout. En dat mag hij niet bagatelliseren. Er is al te veel gebeurd en de situatie kan niet meer worden teruggedraaid maar het zou Ed Cools en zijn adjudanten maar ook de Raad van Toezicht sieren als ze eens openlijk begrip toonden voor de positie waarin de medewerkers van het Lorentzhuis zijn terechtgekomen.

Er waren ook plannen om samen te gaan met Vreedenhoff en Regina Pacis. Uiteindelijk hebben die maar van een fusie afgezien. Het verschil van inzicht over personen, identiteits- en andere zaken bleek eind 2005 te groot. Verhullende taal natuurlijk. Het gaat om de poppetjes en om behoud van het eigene. En daarvoor moet je niet bij Ed zijn. Blijkbaar hebben de onderhandelaars van Vreedenhoff en Regina Pacis die situatie goed ingeschat. Of hebben ze eerst even afgewacht hoe het met het Lorentzhuis zou lopen?

Bij de beoordeling van Ed zal de Raad van Toezicht hier allemaal vast wel aandacht aan besteden. Toch?

Binnenkort meer over Innoforte. Dan kijk ik ook naar de cijfertjes.