Door: Adriaan DolkVijf prominente economen ontvouwden hun gezamenlijke reddingsplan voor de Nederlandse economie (Hier een reddingsplan voor de economie, NRC Handelsblad 24 feb 2009).
Samengevat: op korte termijn de economie stimuleren en op dit moment onomkeerbaar besluiten om op de lange termijn te saneren.
Is enig politicus gekwalificeerd deze conclusie in twijfel te trekken? Die electorale piketpaaltjes behoren voor onze crisisleiders in dit stadium ondergeschikt te zijn. “Ruziende politici bewijzen het land op dit moment de slechts denkbare dienst.” Waarvan akte indien zij volharden in hun houding.
De vakbeweging blijft steken in de mantra: geen aantasting van verworven rechten. Arbeidsonrust wordt in het vooruitzicht gesteld, maar dat zal niet echt helpen om uit het dal te komen. En die verworven rechten zijn inmiddels wat genant aan het worden in een van de meest welvarende landen van de wereld.
Wat is in petto tot half maart, het moment waarop wij de aanpak van onze regering mogen vernemen? Keihard onderhandelen met elkaar ten faveure van de eigen achterban? Polderen met de werkgevers en de vakbeweging? Moeten uiteindelijk een aantal kool en geit sparende compromissen ons doen geloven dat deze regering daadkrachtig ingrijpt?
De onomkeerbare besluiten die volgens het reddingspan op de agenda staan buldozeren alle piketpaaltjes tegen de vlakte. Inclusief de hypotheekrenteaftrek, inclusief de verhoging van de AOW-leeftijd, inclusief de aanrechtsubsidie. Ontbreekt jammer genoeg nog in dit rijtje de versoepeling van ons ontslagrecht.
Kom op, word eens wakker, we verkeren weliswaar in een gezamenlijke crisis maar ook nu is de globalisering onomkeerbaar. Het is daarom juist nu het moment om ook Nederland voor te bereiden op de boze buitenwereld. En dat zal ons enige welvaart kosten; zie boven.
Adriaan Dolk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten