Overweging

Gisteren zat ik te twijfelen. Waar zou ik ’t vandaag eens over hebben? Moet ik nu even inhalen. Gewoon beginnen met schrijven. Ik had wel aardige onderwerpen maar ik kon geen keuze maken. Tja ik ben als het ware een coalitie in mijzelf. Vanmorgen had ik dus niets voor de weblog.

Dat hoop ik eigenlijk ook voor de vorming van de beoogde coalitie waaruit het nieuwe college van de gemeente Rheden moet bestaan. Ik gun het iedere wethouderskandidaat persoonlijk van harte maar ik zie liever kleur in een college, een duidelijk profiel, links, centrum of rechts.

De kandidaten VVD, CDA, GroenLinks, ChristenUnie en D66 zitten op het moment dat ik dit schrijf met z’n allen in bezoekerscentrum Veluwezoom te polderen, aan de voet van de Posbank. Daar wordt het coalitieakkoord in elkaar geknutseld.

Ik hoop dat de partijen sterk genoeg zijn om principes en uitgangspunten te laten prevaleren boven hun persoonlijke ambities. Maar ik vrees dat dat ijdele hoop is. Alleen Hendri Witteveen van de ChristenUnie staat wat dat dit punt betreft boven mijn verdenking. Wat mij wel verbaast is dat de ChristenUnie met haar natuurlijke aartsvijanden VVD en vooral D66 om tafel zit. Als je naar de christelijke uitgangspunten van de ChristenUnie kijkt dan is D66 haar absolute tegenpool. Vroeger zeiden we het al “Twee geloven op een kussen daar slaapt de duivel tussen”. Maar Hendri is pragmatisch en kennelijk van de vergevingsgezinde denominatie. Als het maar iets oplevert. In die zin meer koopman dan dominee.

En hoe zit ’t met GroenLinks en de VVD? In de verkiezingscampagne schilderde Harriët Tiemens VVD-voorman Ronald Haverkamp nog af als een populist. Vanwege zijn gedrag bij de Riviersteen-kwestie en de kliko’s. Populisme is in de ogen van GroenLinks zo ongeveer een van de zwaarste politieke misdrijven. Alleen bedreven door een verderfelijke politieke diersoort. Maar nu zit Harriët in haar drang naar het pluche weer vrolijk met Ronald om tafel. Daar zal wel weer iets uitkomen van duurzaamheid. Een deken waar je ontzettend veel onder kwijt kunt.

En what about D66? De partij die op de golven van de nationale populariteitspolls en aan de hand van van statenlid Martijn Leisink drie zetels pakte? Hoe zit ’t daarmee?
“Het kan anders” was in de verkiezingscampagne de leus. Hoe anders het kan zie we voor onze ogen gebeuren. De partij breekt bijna zijn benen om in het college te komen. Het maakt niet uit met wie.

Het CDA doet natuurlijk ook weer mee. Die is altijd en overal nodig en past zich aan bij iedere gezelschap. Daar zijn we snel over uitgesproken.

En de VVD zelf? Haverkamp wil met alle geweld een nieuw college vormen waarin de VVD de scepter zwaait. En hij is slim. Hij gebruikt de ChristenUnie als een verzekeringspolis. Als GroenLinks of D66 afhaakt dan heeft hij in het uiterste geval voor zijn coalitie nog altijd een, zij het krappe meerderheid, van 14 zetels. Net voldoende voor een nieuw college. Ik vraag me wel af of hij het dan aandurft.

Vooral als GroenLinks op het laatste moment toch afhaakt. D66 is toch een onzekere factor. Bij iedere partij in opkomst duiken meelopers op die zich later gaan profileren. Dat leidt keer op keer tot taferelen binnen zo’n partij en niet zelden tot afsplitsingen. Bij zo’n krappe meerderheid zou dat nog wel eens tot problemen voor een coalitie van 14 kunnen leiden.

Op zich begrijp ik Haverkamp wel. En hij verdient het ook. Hij heeft de afgelopen jaren hard gewerkt om zijn partij in de picture te krijgen. Veel harder dan welke andere Rhedense politicus dan ook. Maar ik vind het jammer als er dan zo’n nietszeggend resultaat uitrolt.