Wethouder Hekking

Wel potverdikke. Mijn vaste voornemen om deze week eens een positief stukje over de politiek te schrijven werd prompt onderuitgehaald door de Rhedense VVD-wethouder Ronald Haverkamp. Vóór de verkiezingen was hij fanatiek tegenstander van het plan de grijze afvalbakken in Rheden te vervangen. Hij maakte er toen een groot nummer van. De kliko’s waren nog prima en veel inwoners vonden het volgens hem niet nodig om die te vervangen. De 1,4 miljoen euro die daarvoor nodig was werd dan ook beschouwd als weggegooid geld. Er werden binnen enkele dagen meer dan 2100 stickers tegen het voorstel van GroenLinks-wethouder Tiemens verspreid. Vol trots meldde de VVD-website het succes van deze actie.

Het kan verkeren. Haverkamp streek na de verkiezingen naast Tiemens op het wethouderspluche neer. Nu die opnieuw met haar kliko-plan komt heeft hij zich laten “overtuigen”. Hij zegt het ongegeneerd en openlijk. Citaat uit de Gelderlander: “En het was toen verkiezingstijd. Zo werkt dat in de politiek” Wat een cynisme. Rara, waar komt toch die kloof tussen burger en politiek vandaan? Haverkamp trekt een lange neus naar alle burgers die aan zijn stickeractie deelnamen. Die mensen mogen zich oprecht belazerd voelen. In de feitelijke situatie rond de kliko’s is in de afgelopen maanden niets veranderd. Met zijn ommezwaai maar vooral met zijn begeleidende commentaar laat Haverkamp zien hoe hij over de politiek denkt. Hij geeft daarmee aan dat hij geen reet om principes geeft. Het doel heiligt alle middelen. En zijn doel was het wethouderspluche. Het maakt hem niet uit hóe hij er komt áls hij er maar komt.

Hij vindt dat de Gelderlander hem “gezocht” citeert. Wat had hij dan verwacht? Die journalist heeft een pluim op zijn hoed verdiend. Haverkamp laat zich met zijn uitspraken kennen als een waardige vertegenwoordiger van het type Hekking, wethouder van Juinen. Prima gedaan dus.

Haverkamp timmerde in de afgelopen jaren stevig aan de weg. Hij mat zich in de vorige raadsperiode een kritische houding aan tegenover het toenmalige college van B&W. Ondanks het feit dat zijn eigen VVD aan dat college deelnam schroomde hij niet om belangrijke voorstellen onderuit te halen. Hij gedroeg zich regelmatig meer als aanvoerder van de oppositie dan als een loyaal coalitiegenoot. Daarmee joeg hij zijn eigen coalitiepartners regelmatig op de kast. Het klapstuk was de discussie over Riviersteen. Dat plan werd onder zijn leiding afgeschoten. Met hart en ziel zette hij zich in voor de Rhedense burger en hij maakte daarbij een oprechte, authentieke indruk. Althans zo leek het. Het blijkt allemaal fake, schone schijn. Alles stond in dienst van zijn privémissie, die wethouderszetel. Het kiesvee, de goedgelovige burger, is er ingetrapt.

Onvoorziene omstandigheden daargelaten moeten we het nog drie-en-een-half jaar met Ronald en zijn spaghetti-coalitie doen. Maar dat is nog geen reden om die tijd lijdzaam uit te zitten. Zeg oppositie: horen we nog eens wat? Het is jullie taak om dit college het vuur aan de schenen te leggen. Hup, wakker worden, het is de hoogste tijd!

De volgende keer schrijf ik echt een positief stuk. Erewoord.