Het kredietcrisis breekt nu echt door. Er worden mokerslagen uitgedeeld. De werkloosheid loopt snel op en massaontslag is aan de orde van de dag. En dan hebben we het niet over het verlies van enkele tientallen banen maar over duizenden banen tegelijk. Gisteren werd bekend dat bij ING 7000 medewerkers hun baan verliezen, bij Philips moeten 6000 mensen weg en bij Corus gaan 3500 mensen de laan uit.De Volkskrant meldt zelfs dat elke AEX-genoteerde onderneming de presentatie van de cijfers over het vierde kwartaal heeft aangegrepen om meer ontslagen aan te kondigen.
ING leed in 2008 een verlies van 400 miljoen euro (in de NRC staan verschillende berichten en variëren de nettoverliezen over 2008 van 1 miljard euro tot 3,9 miljard euro) en wil nu 7000 werknemers kwijt.
Tegelijkertijd voelt de staat zich gedwongen om opnieuw bij te springen bij ING. De Nederlandse overheid dekt voor 80% de risico’s die ING op zijn Alt-A portefeuille loopt. Het gaat om een staatsgarantie (een back-up faciliteit) voor de portefeuille van 35,1 miljard dollar aan Amerikaanse Alt-A-hypotheken. Die zitten in het Amerikaanse hypotheekgebouw tussen de prime hypotheken en de sub-prime-hypotheken in. De kredietcrisis begon bij de subprime-hypotheken die massaal niet meer afgelost worden. Nu is de volgende laag, de Amerikaanse Alt-A hypotheken aan de beurt. Zie ook mijn artikel The Good, the Bad and the Ugly van augustus vorig jaar.
Het moet niet gekker worden. Nu is het al zover gekomen dat alle risico’s die de geldboekaniers hebben genomen worden afgewenteld op Nederlandse belastingbetaler. De staat bevindt zich in een benarde positie. Om te voorkomen dat het hele financiële stelsel omvalt kan ze bijna niet anders. De staat kan niet zomaar grote banken laten omvallen zonder de economie nog verder te schaden. Ik vraag me af of de financiële topmanagers zich hier al niet veel langer bewust van waren. Niet pas de laatste paar maanden maar al jaren.
De een zijn dood is de ander zijn brood. Terwijl duizenden banen verloren gaan zien anderen hun winstkansen stijgen. De banken lopen, gedekt door de achtervang van de staat, weinig risico en dat wordt door de aandelenhandel natuurlijk zeer gewaardeerd. De koers van ING noteerde gisteren een stijging van zo’n 28% en trok de koersen van andere financials met zich mee naar boven. Blijkens de koerswinst van rond de 8% vielen de ontslagplannen van Philips trouwens ook in goede aarde.
Maar hebben we het ergste nu gehad? Ik denk ’t niet. De dominostenen vallen verder.
Eerst moet er schoon schip worden gemaakt. Grondig en snel. Alle rotzooi moet worden opgeruimd. Vooral bij banken maar wellicht ook bij andere financiële instellingen.
Waar zijn eigenlijk die miljarden winsten van de voorgaande jaren gebleven? Waren dat alleen cijfertjes op papier? Dat kan niet voor alle winst gelden. Niet alles zat in aandelen. Ergens moet dat geld zijn gebleven.
Voelt u zich ook zo machteloos bij dit soort berichten?
Ik in ieder geval wel.
Eigenlijk zouden al die topmanagers niet zulke hoge bedragen moeten verdienen. Ze moeten gewoon een normaal bedrag verdienen. Als er winst wordt behaald moeten ze dat niet aan de managers geven, maar ergens bewaren voor als het mis gaat. Nu gaat het mis en hebben zij al het geld vergokt of zelf in hun eigen zak gestoken en niemand kan erbij.
BeantwoordenVerwijderenAls zij worden ontslagen hebben ze net zo snel een nieuwe baan.
Ik lees de laatste tijd ook veel in het nieuws dat er veel jonge arme gezinnen zijn in Nederland.
Ik vind het niet vreemd waardoor dat komt.
Er worden miljarden verdient aan winsten, maar toch zijn er zo veel arme mensen. Liever het geld aan hun geven dan vergokken op de beurs of sterker nog gaan afvragen waar het geld gebleven is :)
Ik voel met je mee Rohit. Hopelijk wordt alles grondig onderzocht. Niet alleen bij de banken maar ook de manier waarop de politieke bestuurders daar nu mee omgaan.
BeantwoordenVerwijderenHet gekibbel over een rondweggetje in Laag Soeren duurt nu al bijna 30 jaar. Op de gezondheidszorg en de thuiszorg wordt steeds verder beknibbeld omdat het anders te duur wordt.
En hier worden in een vloek en een zucht, met veel risico's voor de belastingbetaler, onder uiterst gebrekkige democratische controle tientallen miljarden in bedrijven gestoken terwijl niemand weet of diezelfde belastingbetaler daar ooit nog iets van terugziet.