Het is hommeles binnen Gemeentebelangen. En ik ben de steen des aanstoots.De voorzitter van de raadsfractie, Piet Wubs, ziet het niet met mij zitten en hij verwijt partijvoorzitter Henk Reusink dat die mij bij Gemeentebelangen heeft binnen gehaald. Zie de artikelen "GB ruziet over komst Kooijmans" en "GB-voorzitter is blij met elk lid, dus óók met Kooijmans" in De Gelderlander van 4 en 5 december.
Volgens Wubs schuift partijvoorzitter Reusink mij naar voren als nieuwe leider en hij ziet mijn komst als een motie van wantrouwen aan zijn adres.
Ik zal hier mijn wedervaren met Gemeentebelangen uit de doeken doen.
In april/mei werd ik door de voorzitter Henk Reusink gebeld met de vraag om eens te komen praten. Daar ben ik nooit te beroerd voor en dat gesprek bleek voldoende voor nader kennismaking. Tijdens die gesprekken bleek dat onze politieke opvattingen vrijwel naadloos op elkaar passen. Ook persoonlijk was er sprake van chemie.
In het verleden heb ik Gemeentebelangen vaak stevig onder vuur genomen. Mijn kritiek vind ik inhoudelijk nog steeds terecht en ik sta daar ook nog volledig achter. Het optreden van Gemeentebelangen in Hart van Dieren verdient niet de schoonheidsprijs. Niet toen Gemeentebelangen deel uitmaakte van de coalitie met de SP en de PvdA waar ze naar mijn mening verkiezingsbeloften brak en ook niet toen Gemeentebelangen werd verbannen naar de oppositie waar echte oppositie en een kritsiche opstelling naar het college en de nieuwe coalitie van PvdA, VVD, CDA, ChristenUnie en GroenLinks uitbleef.
Van rancune was bij Reusink echter geen sprake. Een mens met een ruime blik die persoon en politieke meningsverschillen van elkaar weet te scheiden.
Ik heb lang tijd overwogen zelf een nieuwe lokale politieke partij op te richten. Henk Reusink heeft mij ervan overtuigd dat ik mijn ideeën ook bij Gemeentebelangen kon waarmaken. De politieke ideeën en doelen van Gemeentebelangen komen in de basis sterk overeen met die van mij. Politiek raakt ons allemaal. Belangstelling voor de politiek vanuit de bevolking, het herstel van vertrouwen in de politiek, het betrekken van burgers bij de besluitvorming, openheid en duidelijkheid vanuit een pragmatsiche instelling zonder ideologische ballast zijn uitgangspunten die zowel voor Gemeentebelangen als voor mij gelden. Daaronder versta ik tevens recht en rechtvaardigheid.
In mijn ogen was Gemeentebelangen echter van het rechte pad afgedwaald. Uit onze gesprekken bleek bovendien dat de organisatorische structuur van de partij ook aan renovatie toe was. De tot dat moment gevolgde politieke koers (voorzover je daar van kon spreken) van Gemeentebelangen riep bij mij veel vraagtekens, twijfels en kritiek op en de organisatie moest nodig versterkt en geprofessionaliseerd worden. Daarin vonden wij elkaar.
Overigens..het draaide niet alleen om mijn persoon. Reusink sprak niet alleen met mij maar had ook andere contacten die een bijdrage konden leveren. Bovendien handelde hij niet op eigen houtje. Hij had mandaat om die versterking te zoeken. En daarbij is vooraf ook mijn naam gevallen. Daar is toen niet tegen geprotesteerd.
Onze belangen en inzichten vulden elkaar dus aan. Het bestuur was op zoek naar vers bloed voor Gemeentebelangen en ik was op zoek naar een platform om mijn ideeën invulling te geven. En ik steek mijn ideeën en ambities niet graag onder stoelen of banken: ik wilde ik een leidende rol in de partij. Omdat ik denk dat ik het vermogen heb om Gemeentebelangen op een goede koers te brengen, de basisvisie van de partij (die samenvalt met de mijne) uit te dragen en de daaruit voortvloeiende doelen dichterbij te brengen. Ik kan dat natuurlijk niet alleen. Ik was dan ook voluit bereid om een en ander met de verschillende partijkopstukken te bespreken en daarover te onderhandelen. Maar ik wil wel invloed. Anders heeft het voor Gemeentebelangen én voor mij geen zin.
So far so good. Vanuit de partij werden verder geen morrende geluiden gehoord en ik meldde mij aan als lid. Maar blijkbaar had ik buiten de waard gerekend. Reusink had een gesprek tussen Wim Pieper en mij geregeld. Als daar aanleiding voor is kom ik nog op dit gesprek terug. Voor mij werd in ieder geval duidelijk dat er twee kampen binnen Gemeentebelangen waren en zijn. Aan de ene kant de partijvoorzitter die, gesteund door een deel van het bestuur, een enkeling uit de raadsfractie en enkele prominente leden van Gemeentebelangen streefde naar vernieuwing. Aan de andere kant stond een groot deel van de raadsfractie en een bestuurslid die geen verandering wilden en zich kennelijk bedreigd voelden.
De tegenstellingen betroffen overigens niet alleen mijn persoon. Het conflict tussen de twee kampen sluimerde al langer. Door mijn komst werden die tegenstellingen echter verscherpt.
Voor mij was dit alles aanleiding om mijn aanmelding NIET door te zetten. Ik had geen trek in samenwerking met mensen waar geen land mee te bezeilen is. Uit respect voor de voorzitter die zijn nek voor Gemeentebelangen uitstak maakte ik er slechts kort melding van op mijn weblog. (klik hier voor het betreffende artikeltje)
Wordt morgen vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten