Bericht aan de kandidaatsraadsleden

Door: Joop Zijlstra

Waarde kandidaatraadsleden in hope.

Het kan u moeilijk ontgaan zijn dat er beroering is in de politiek. Tot voor kort viel het u wellicht nog niet zo op, de broei in en rondom het gemeentehuis in De Steeg. Grote zaken, kleine zaken. Er komen er meer. Het zal je duizelen. Huisvuilbakken voor twee miljoen. De op- en afrit in Velp Zuid. Het gerucht dat plastic, verzameld door de mensen ´op last´ van Groen Links, de verbrandingsoven in Duiven wordt ingeschoven.
Die zaken komen niet voor in het zoetsappige Burgerjaarverslag. Daar is alles koek en ei. Natuurlijk, want de burgemeester schrijft dat zelf vol. Haar koninkrijkje? Volgens mij is het meer haar bananenrepubliekje.

De huidige onrust volgt op de tragedies van de afgelopen jaren. Gemeente Rheden: plan Hart van Dieren en RiverStone. Het Comité reageerde fel, in advertenties in 2006 en 2007. Bah, zei De Steeg. Toegegeven, het loog er ook niet om, maar het was wel terecht. Op brieven aan het College van B.& W. en aan de gemeenteraadsleden, meermaals, werd niet gereageerd of slechts, bij uitzondering, in afwijzende zin. In spreken bij vergaderingen van de raad. Niemand in de raad zei boe of ba behalve die ene keer. Een raadslid zei in de pauze: ‘u hebt groot gelijk!’ Mijn antwoord: ‘fijn dat u het zegt, maar zegt u het liever in de raad!’ Dat past daar blijkbaar niet
In provinciale staten kwam het bij inspreken over Hart van Dieren wel tot vragen en discussie. Daar zegt me een raadslid uit Velp: ‘Ik denk dat u gelijk hebt over Hart van Dieren, maar we kunnen niet meer terug’. (Dat hebben we dus gezien!) Datzelfde raadslid schoffeerde mij later in de gemeenteraad. Sindsdien, mei 2008, kom ik niet meer in De Steeg.
Ik voel me daar niet thuis, een ontheemde. B.& W. spreken niet met me, ontvangen me niet. Kritiek is in De Steeg niet welkom. Raadsleden in spe: critici zijn uw beste vrienden. Daar heb je meer aan dan aan vleiers.

Over de belangrijke aangelegenheden en over het bestuur in de gemeente Rheden schreef ik aan de Commissaris van de Koningin (CvdK) en aan betreffende Ministers, in het bijzonder die van Binnenlandse Zaken (BiZa).
De leden van B.& W. en van de gemeenteraad informeerde ik steeds via afschriften. Stilte aldaar, dom, natuurlijk, helaas ook begrijpelijk dom.

Meer speciaal schonk ik tenslotte aandacht aan het functioneren van de burgemeester. Zij heeft toch een spilfunctie in de problematiek? Ik heb het niet over haar als uitdeler van bloemen, ik heb het over haar als voorzitter van raad en college. Daarom heb ik, op aanraden vanuit BiZa, mijn zorgen neergelegd bij de chef kabinet van de CvdK. Als altijd, informeerde ik de burgemeester over het gesprek en over de inhoud ervan. Van haar reactie aan de CvdK kreeg ik geen afschrift. Daar is de WOB, wet openbaarheid van bestuur goed voor! Van mijn reactie zond ik haar uiteraard een afschrift, alsook aan de raadsleden.
Het is vermakelijk als het niet zo dieptreurig was.

De Minister van BiZa heeft kennisgenomen van mijn berichten, maar zij verwees mij in haar laatste brief, waarin het ging om burgemeesters herbenoeming naar de gemeenteraad:
“Zoals gezegd is het raadzaam dat u zich tot de raad dan wel tot in de raad vertegenwoordigde politieke partijen wendt, nu u bezwaren hebt over het functioneren van de burgemeester.
Uw punten kunnen door vertrouwenscommissie en raad bij de beslissing over de herbenoeming worden betrokken.”

In het licht van het bovenstaande speelt u bij deze passage misschien ook een lach rond de lippen. Dat is immers een doodlopende weg gebleken.
Ik gaf daarom de burgemeester het advies om zelf af te zien van een tweede termijn, met een afschrift aan de vertrouwenscommissie.

Ik doorbreek de beslotenheid van een en ander vanwege het stilzwijgen van het gemeentebestuur enerzijds en reuring erover onder de inwoners.
Ik maak mij echt ongerust over de situatie bestuur - inwoners. Het gedrag van de zittende leden van de raad ligt daaraan ten grondslag.
Ik stel u, raadsleden in hope, van het een en ander in kennis. Geeft u zich rekenschap daarvan. Het kan veel beter in de gemeente Rheden. Het moet veel beter. Over hoe dat kan kon u afgelopen weekend lezen in het bijblad van de NRC ‘Opinie en Debat’, pagina 10 en 11. Daarin staat een interview met de Britse socioloog Hilary Wainwright. Het is een eyeopener m.b.t. de lokale democratie. NRC, Opinie en Debat, weer eens wat anders dan Regiobode, Weekjournaal en katern ‘Veluwezoom’. Ik heb thuis voor u een afschrift van het interview klaar liggen. Op afroep stuur ik het u toe.

“Het is vechten tegen de bierkaai”, heeft men in de dorpen wel gezegd. Dat kan zijn, maar de inwoners – niet belanghebbend in het jargon, nota bene! – hoeven niet te verliezen. De bierkaai heeft hier geen voorschoot aan, de bierkaai zetelt, in net pak of wat erop lijkt, in De Steeg.
Wat ik u als mogelijk nieuwe raadsleden vraag: ‘Ga ons voor in de strijd.’ Met de nieuwe lijsttrekkers Tjebbe Vugts, Jorien Dirks, Krista den Hertog- Heins en Magda Rook is er perspectief. )* Wat die laatste betreft.
Er is ruzie in GB. Maar ik heb vertrouwen in de nieuwlichters daar.
Van wie de rotsooi in de eigen gelederen durft aan te pakken is ook in de gemeenteraad iets te verwachten. Ik wens u in de komende tijd allereerst dat u goed rondkijkt, en daarna durf en kracht. Dan hebben de mensen in de gemeente Rheden nog een kans. Daarom ga ik nop stemmen. In hope.

Joop Zijlstra uit Ellecom, man die volgens ‘De Steeg’ niet deugt.

)* Laat u zich in vredesnaam niet verleiden wethouder te worden zonder ervaring in het openbaar bestuur. U verzuipt dan binnen de kortste keren. Daarmee zijn bewoners niet gediend. Die zijn goed uit met controle door u van bestuurders. Niet met meehuilen met de wolven in het bos. Z.