Afscheid

De brief van het hoofdkantoor liet geen ruimte voor twijfels. Ze moeten er nu toch echt uit.  Met bezwaard gemoed trad ik hen tegemoet. Even doorbijten. Ze hebben er recht op te weten waar ze aan toe zijn.

Na mijn mededeling bleef het even stil. Grijs mompelde wat voor zich heen. Groen vroeg vertwijfeld “Dus toch! Waarom? Wat hebben wij misdaan?”

Ik weer: “Jullie tijd is om. Volgens het hoofdkantoor heeft met name Grijs al die jaren teveel gegeten en bovendien zijn jullie oud en versleten.“ Ik deed snel een stapje terug want Grijs sperde dreigend zijn klep open. “Oud? Versleten?” schreeuwde hij. “Hoe kom je daarbij. Jarenlang hebben wij de zwaarste lasten gedragen en het vuilste werk opgeknapt. Toch kunnen we nog vele jaren mee. Mankeert er soms iets aan onze wielen, zie jij haarscheurtjes, deugt onze klep soms niet?”

Ik vertelde ze dat het niet anders kon. Ze worden nooit meer geleegd. Ron en Riet zijn hun opvolgers. Riet neemt de taken van Groen over en Ron vervangt Grijs. En ze krijgen hulp van Violet. Grijs en Groen hadden er al van gehoord. Nou, met Violet hadden ze geen moeite. Goed voor het oud papier! Met Riet en Ron ligt dat anders. Riet deelt de lakens uit wisten ze. Die zeurt al jaren over de volle buik van Grijs. Nu heeft ze haar zin. Ze zijn vooral boos op Ron. Grijs herinnert zich nog goed hoe hij Ron heeft aanbevolen voor promotie. Juist om te voorkomen dat Riet haar zin zou krijgen. Die promotie kwam. Maar helaas de geruchten bleken waar. Ron, eenmaal naast Riet aangeschoven, was gedraaid als een blad aan de boom. Na zijn promotie volledig ingepakt door Riet.

Ik trachtte hun wat op te monteren. Ik vertelde over de chips van Ron en Riet. Dat die handig zijn om te bepalen bij wie ze horen en dat die ook gebruikt kunnen worden om te zien hoeveel ze aankomen of afvallen. En dat Violet zo’n fleurig deksel heeft. Het hielp geen zier. Mistroostig staarden ze voor zich uit.

Zachtjes rammelend gingen ze heen.